Jacek Grembocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacek Grembocki
Pełne imię i nazwisko

Jacek Włodzimierz Grembocki

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1965
Gdańsk

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik / obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1975–1982 Lechia Gdańsk
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982–1986 Lechia Gdańsk
1986–1994 Górnik Zabrze 187 (7)
1995 Petrochemia Płock 14 (1)
1995 Lechia/Olimpia Gdańsk 3 (0)
1995–1996 Caracas FC
1996 FSV Frankfurt
1996 VfL Osnabrück
1996–1997 Lechia Gdańsk
1997–1998 Elana Toruń
1998–2000 TuS Lingen
2001–2004 Cartusia Kartuzy
2004 Olimpia Osowa
2005 Orzeł Trąbki Wielkie
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1994  Polska 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2001–2004 Cartusia Kartuzy
2004 Olimpia Osowa
2005 Orzeł Trąbki Wielkie
2007–2008 Znicz Pruszków
2008–2009 Polonia II Warszawa
2009 Polonia Warszawa (asystent)
2009 Polonia Warszawa
2009–2010 Znicz Pruszków
2011 Bałtyk Gdynia
Amator Kiełpino
2019 – GKS Kolbudy
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jacek Włodzimierz Grembocki (ur. 10 marca 1965 w Gdańsku) – polski piłkarz, obrońca. Długoletni zawodnik Lechii Gdańsk i Górnika Zabrze. Trener GKS Kolbudy, były trener m.in. Polonii Warszawa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Lechii i w tej drużynie debiutował w seniorskiej piłce. W 1983 Lechia zdobyła Puchar Polski jako zaledwie III ligowiec, a Grembocki zagrał w meczu finałowym. Wystąpił również w spotkaniach z Juventusem w ramach Pucharu Zdobywców Pucharów i znalazł się wśród zwycięzców Superpucharu Polski. Z Lechią awansował do ekstraklasy.

Piłkarzem Górnika został w 1986 i jego barw bronił przez 9 sezonów. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski (1987, 1988). Wiosną 1995 grał w Petrochemii Płock, jesienią w Lechii, potem wyjechał za granicę (Wenezuela, Niemcy). Po powrocie do kraju ponownie trafił do Lechii, karierę – także jako grający trener – kontynuował w zespołach z niższych klas rozgrywkowych.

Trener Cartusii Kartuzy, Olimpii Osowa (Gdańsk), Orła Trąbki Wielkie, Znicza Pruszków oraz Polonii Warszawa. Następnie trener Bałtyku Gdynia i Amatora Kiełpino oraz juniorów KS Chwaszczyno. W styczniu 2016 został dyrektorem sportowym w Olimpii Osowa[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski debiutował 18 marca 1987 w meczu z Finlandią, ostatni raz zagrał w 1994. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 7 spotkań.

lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 18 marca 1987 Rybnik  Finlandia
3-1
towarzyski
od 36'
2. 23 września 1987 Warszawa  Węgry
3-2
elim. Euro 1988
90'
3. 13 marca 1991 Warszawa  Finlandia
1-1
towarzyski
od 80'
4. 21 sierpnia 1991 Gdynia  Szwecja
2-0
towarzyski
90'
5. 9 lutego 1994 Santa Cruz de Tenerife  Hiszpania
1-1
towarzyski
90'
Żółta kartka
6. 23 marca 1994 Saloniki  Grecja
0-0
towarzyski
do 82'
Żółta kartka
7. 17 maja 1994 Katowice  Austria
3-4
towarzyski
do 67'

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Górnik Zabrze
Lechia Gdańsk

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Osowa.info – portal mieszkańców Osowej [online], www.osowa.info [dostęp 2017-11-24] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]