Jan Piepka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Piepka
Staszków Jan
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1926
Łebno

Data i miejsce śmierci

8 marca 2001
Łebno

Zawód, zajęcie

pisarz

Jan Piepka (znany także pod pseudonimem Staszków Jan, ur. 8 lutego 1926 w Łebnie[1], zm. 8 marca 2001[2] tamże[3]) – poeta, dramatopisarz i prozaik kaszubski, działacz kulturalno-oświatowy. Jego twórczość powstawała zarówno w języku kaszubskim (przede wszystkim opisy krajobrazów ziemi rodzinnej), jak i polskim (przeszłość Kaszubów, zwłaszcza podczas II wojny światowej)[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkał z rodziną w Starzynie, gdzie zastała go II wojna światowa. Pod koniec działań wojennych został powołany do Wehrmachtu. W 1945 powrócił do rodzinnych stron[3]. Jan Piepka debiutował w 1952 roku w Dzienniku Bałtyckim, a ściślej – w dodatku do niego, zatytułowanym "Rejsy"[5]. Debiut książkowy Piepki nastał trzy lata później – w 1955 wydano jego tomik wierszy i zbiór opowiadań zatytułowany "Naszé stronë"[6], wydany wspólnie z Leonem Ropplem[1]. Za swą działalność Piepka został w 1968 roku odznaczony Medalem Stolema[4][7]. Zmarł 8 marca 2001 roku, został pochowany 15 marca na cmentarzu w rodzinnej miejscowości, zgodnie ze swą wolą[1].

Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku (1960-1966), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (1968-1983), członek Narodowej Rady Kultury.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” oraz Odznaką "Zasłużony Ziemi Gdańskiej"[8].

Pokłosie[edytuj | edytuj kod]

24 września 2019 Rada Miasta Wejherowa nazwała rondo u zbiegu ulic 12 Marca i Władysława Sikorskiego w Wejherowie imieniem Piepki[9].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1955 - Naszé stronë: wybór wierszy i opowiadań kaszubskich
  • 1956 - Purtkowe stegny: opowiadania
  • 1957 - Hanesk
  • 1961 - Sto jedna chwilka
  • 1968 - Choróbsko: komedia, Dzierzby w głogach
  • 1970 - Cisza
  • 1967 - Szumiące wrzosy
  • 1974 - Wieża z domem
  • 1976 - Komu przypisano miłość...
  • 1978 - Torbus i reszta zgrai
  • 1980 - Czułość słowa
  • 1983 - Kamiszczi, Moja kotka, mój kot
  • 1984 - Cień słońca

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Odroda nr 3(7)/2001 - Smierc Jana Piepki. [dostęp 2010-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-27)].
  2. ↑ marzec 06.indd. [dostęp 2010-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  3. ↑ a b Jarosław Ellwart, Gabriela Pewińska-Jaśniewicz, To, jak ta literatura umościła się we mnie, uświadomiłem sobie dopiero w minionym roku, gdy wybuchła wojna w Ukrainie, „Zawsze Pomorze” (16), 2023, s. 18, ISSN 2720-3700.
  4. ↑ a b Hasło "Jan Piepka" w internetowej encyklopedii WIEM. [dostęp 2010-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)].
  5. ↑ Odroda nr 3(7)/2001 - Jón Piepka - Staszków Jan 1926-2001. [dostęp 2010-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-27)].
  6. ↑ Jan Piepka. [dostęp 2010-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-23)].
  7. ↑ Medal Stolema [online], Klub Studencki "Pomorania", 16 marca 2017 [dostęp 2021-01-15] (pol.).
  8. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1012
  9. ↑ Kolejna sesja Rady Miasta Wejherowa [online], www.wejherowo.pl [dostęp 2019-12-08] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Piepka&oldid=72125876”