Jaskinia Wodna w Siesławicach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jaskinia Wodna w Siesławicach
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Położenie

Niecka Nidziańska, Niecka Solecka, Siesławice

Właściciel

komunalny

Długość

25 m

Głębokość

8 m

Deniwelacja

8 m

Wysokość otworów

213 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

2 m

Ekspozycja otworów

ku NW, ku SE

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

(nr inwentarzowy PIG) N-2.67

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Wodna w Siesławicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Wodna w Siesławicach”
Ziemia50°27′02″N 20°41′37″E/50,450556 20,693611

Jaskinia Wodna w Siesławicach (System Jaskinia Wodna w Siesławicach, Schronisko Wodne III) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma dwa otwory wejściowe położone na południowy wschód od wsi Siesławice (Niecka Solecka), w gipsowych zapadliskach (wertepach krasowych), na wysokości 213 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 25 metrów, a jej deniwelacja 8 metrów[1].

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia Wodna w Siesławicach jest systemem jaskiniowym powstałym z połączenia dwóch małych jaskiń Schroniska Wodnego II i Schroniska Wodnego III. Do obu jaskiń prowadzą niskie otwory wejściowe połączone ze sobą 4-metrowym korytarzem. Jest to jedyna część systemu zalewana wodą tylko okresowo. Pozostałe części jaskini są cały czas pod wodą. Szerszy otwór wejściowy (Schronisko Wodne III) prowadzi do 4-metrowej studni na dnie której zaczynają się trzy korytarze. Pierwszy prowadzi stromo w dół i po 7 metrach przejście blokuje zaklinowana opona od traktora, drugi, krótki, kończy się szczeliną nie do przejścia, trzeci idzie do dużej, niezbadanej sali[2][1].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia oprócz korytarzyka łączącego otwory wejściowe jest całkowicie zalana wodą. Badań flory i fauny nie prowadzono[1].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinie Schronisko Wodne II i Schronisko Wodne III były znane od dawna. Połączono je w czasie sesji terenowej 36. Sympozjum Speleologicznego w Pińczowie w 2002 roku[3]. W 2003 roku odkryto studnię i odchodzące z jej dna korytarze. Pierwszy opis i plan całej jaskini sporządził J. Niekludow w 2003 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-01-05] (pol.).
  2. Notka o nurkowaniu na Niecce Nidziańskiej, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2018-01-05].
  3. Anna Chwalik, Jacek Gubała, Andrzej Kasza, Jan Urban - Siesławice - zespół zagłębień krasowych i pustek podziemnych częściowo wypełnionych wodą, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002