French
DeutschJaskinia w Aleksandrowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | prywatny |
| Długość | 163 m |
| Deniwelacja | 4 m |
| Wysokość otworów | 195 (Jaskinia w Aleksandrowie, Jaskinia Sympozjalna), 196 (Schron z Przepływem, Schronisko Narożne) m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny | 0 (Jaskinia w Aleksandrowie, Jaskinia Sympozjalna), 1 (Schron z Przepływem, Schronisko Narożne) m |
| Ekspozycja otworów | ku WSW, ku NE (Jaskinia w Aleksandrowie), ku NW, ku górze (Jaskinia Sympozjalna), ku górze (Schron z Przepływem), ku N (Schronisko Narożne) |
| Data odkrycia | znana od dawna |
| Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-2.47 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°24′07″N 20°40′46″E/50,401944 20,679444 | |
Jaskinia w Aleksandrowie (SYSTEM Jaskinia w Aleksandrowie) – jaskinia, a właściwie system jaskiniowy, na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejścia do niej znajdują się w Niecce Soleckiej, w Dolinie Aleksandrowskiej, niedaleko wsi Aleksandrów (gmina Wiślica), w pobliżu Jaskini Flisa i Jaskini w Ryglu, na wysokościach 195 i 196 m n.p.m.[1] System jaskiniowy powstał z połączenia czterech jaskiń – dużej Jaskini w Aleksandrowie i trzech połączonych z nią niewielkich jaskiń: Jaskini Sympozjalnej, Schronu z Przepływem i Schroniska Narożnego[2]. Jest on częścią podziemnego przepływu Potoku Aleksandrowskiego. Łączna długość systemu wynosi 163 metry, a deniwelacja 4 metry[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia w Aleksandrowie ma dwa otwory wejściowe, z których jeden, główny, jest bardzo duży (8 m × 1,7 m). Za nim zaczyna się szeroki i kręty korytarz, który po kilkunastu metrach rozdziela się. W lewo idzie ciąg z dwoma niewielkimi salkami i kominkami kończący się w małym, drugim otworze wejściowym, w prawo natomiast prowadzi wąski i szczelinowy korytarz, który po 30 metrach dochodzi do zacisku. Za nim znajduje się niewielki Schron z Przepływem (10 metrów długości). Jest to obszerna sala do której prowadzi bardzo duży otwór wejściowy. Od zacisku dochodzi się do niej kilkunastometrowym wąskim korytarzykiem. Z sali w Schronie z Przepływem odchodzą:
- na południe korytarzyk prowadzący do niewielkiej salki, z której przez kominek i wąski, szczelinowy ciąg dochodzi się do małego otworu wejściowego. Jest to Schronisko Narożne (14 metrów długości).
- na północ korytarzyk, który przez zacisk doprowadza do Jaskini Sympozjalnej (20 metrów długości). Jest to kręty korytarz prowadzący do małego otworu wejściowego. Drugi otwór wejściowy do Jaskini Sympozjalnej znajduje się w studzience zaraz za zaciskiem[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występują nacieki gipsowe. Ściany są wilgotne, dnem okresowo płynie potok. Zamieszkują ją prawdopodobnie nietoperze, borsuki i lisy[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia w Aleksandrowie była prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku[2].
W 2002 roku odkryto Jaskinię Sympozjalną (odkryta w czasie 36. Sympozjum Speloeologicznego w Pińczowie, stąd jej nazwa). Połączono Schron z Przepływem ze Schroniskiem Narożnym[3].
W sierpniu 2006 roku D. Guzik i A. Wojtoń z Wałbrzyskiego Klubu Górskiego i Jaskiniowego łączą przez zaciski Jaskinię w Aleksandrowie i Jaskinię Sympozjalną ze Schronem z Przepływem tworząc jeden system jaskiniowy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Urban, Gipsy w krajobrazie Ponidzia, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-17] (pol.).
- ↑ a b Jaskinia w Aleksandrowie, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (44)/2006. ISSN 1234-4346