Jaskinia w Krzyżanowicach Górna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jaskinia w Krzyżanowicach Górna
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Położenie

Niecka Nidziańska, Niecka Solecka, Gacki (powiat pińczowski)

Właściciel

komunalny

Długość

60 m

Deniwelacja

6 m

Wysokość otworów

215 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

15 m

Ekspozycja otworów

ku W

Data odkrycia

znana od dawna

Ochrona
i dostępność

pomnik przyrody

Kod

(nr inwentarzowy PIG) N-2.2

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Krzyżanowicach Górna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Krzyżanowicach Górna”
Ziemia50°27′15″N 20°35′10″E/50,454167 20,586111

Jaskinia w Krzyżanowicach Górna (Jaskinia nad Stawem) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się niedaleko wsi Gacki-Osiedle (Niecka Solecka), na południe od nieczynnego, zalanego wodą, kamieniołomu Gacki, w dużym leju krasowym, na wysokości 215 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 60 metrów, a jej deniwelacja 6 metrów[2].

Jaskinia jest pomnikiem przyrody i jak do tej pory jedyną jaskinią w Niecce Nidziańskiej, w której znajduje się stanowisko archeologiczne[3].

Stary kamieniołom w Gackach

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Główną częścią jaskini jest obszerna, pozioma sala (12 m długości i 8 m szerokości) znajdująca się zaraz za dużym otworem wejściowym. Odchodzą z niej niewielkie kominki oraz:

  • na lewo od wejścia, za niewielkim progiem, krótki korytarzyk zakończony kominkiem
  • na wprost od wejścia ciągnie się korytarz, na początku niski, później wysoki, kończący się niskim i błotnistym korytarzykiem z niewielkimi odnogami[2].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, niski korytarz na początku bywa zalewany wodą tworząc syfon. Jaskinię odwiedzają lisy[2].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia była znana od dawna. Jej pierwszy opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku[2].

Badania archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

Badania archeologiczne prowadzone były od 1994 roku przez naukowców z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykazały, że w jaskini zamieszkiwali ludzie co najmniej od l wieku p.n.e. Odkryto pozostałości osadnictwa kultury łużyckiej, przeworskiej oraz okresów wczesnego i późnego średniowiecza[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anna Chwalik, Jan Urban, Jacek Gubała, Andrzej Kasza - Gacki - Jaskinia nad Stawem i Jaskinia w Gackach, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 200
  2. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-30] (pol.).
  3. a b Informator archeologiczny badania rok 1994, Warszawa 1998. ISBN 83-86334-77-0