Jaskinia w Skotnikach Górnych – Wikipedia, wolna encyklopedia
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | prywatny |
Długość | 31 m |
Deniwelacja | 0 m |
Wysokość otworów | 204 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 0 m |
Ekspozycja otworów | ku NW |
Data odkrycia | znana od dawna |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-2.15 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
50°25′29″N 20°38′57″E/50,424722 20,649167 |
Jaskinia w Skotnikach Górnych – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się w Niecce Soleckiej, na północ od wsi Skotniki Górne (gmina Wiślica), na wschód od rezerwatu przyrody Skotniki Górne, w pobliżu Jaskini Lisiej, na wysokości 204 m n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 31 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi prawie prosty, poziomy i szeroki korytarz zaczynający się w szerokim otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Bywają w niej lisy[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy opis i plan sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1998 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-28] (pol.).