Joachim Krajczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joachim Krajczy
Pełne imię i nazwisko

Joachim Piotr Krajczy

Data i miejsce urodzenia

25 października 1940
Gliwice

Wzrost

165 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1953–1955 Spartak Gliwice
1955–1958 Unia Gliwice
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1958–1961 Piast Gliwice 86 (22)
1961–1964 Legia Warszawa 37 (3)
1964–1970 Stal Rzeszów 134 (19)
W sumie: 257 (44)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1972 Stal Rzeszów
1973–1975 Stal Rzeszów
1975–1976 GKS Katowice
1976–1980 Rozwój Katowice
1980–? GKS Tychy
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Joachim Piotr Krajczy (ur. 25 października 1940 w Gliwicach) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika i trener piłkarski. Jest jednym z sześciu piłkarzy, którzy zdobyli Puchar Polski jako piłkarz i trener[1].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę rozpoczął w 1953 w Spartaku Gliwice. Grał w nim do 1955, trafił wówczas do Unii, z której w 1958 przeniósł się do Piasta Gliwice, w którym zadebiutował 20 kwietnia 1958 w meczu z Górnikiem Radlin. Dla Piasta rozegrał 86 spotkań, strzelając 22 gole. W 1961 przeniósł się do Legii Warszawa, w barwach której zadebiutował w Ekstraklasie. Miało to miejsce 11 marca 1962 z Zagłębiem Sosnowiec; pierwszy występ w Legii zaliczył jednak tydzień wcześniej w meczu Pucharu Polski z Szombierkami Bytom. Ostatni pojedynek w zespole ze stolicy Krajczy rozegrał 7 czerwca 1964, a rywalem stołecznego klubu ponownie były Szombierki. Zaliczył 37 ligowych występów, w których zdobył trzy bramki. Z Legią wywalczył Puchar Polski w sezonie 1963/1964[2]. W 1964 został zawodnikiem Stali Rzeszów. Grał w niej do 1970. Potem rozegrał dwa mecze w Piaście i zakończył karierę.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1972 wrócił do Stali, tym razem w roli trenera. Na tym stanowisku zadebiutował 29 października 1972 w spotkaniu z GKS Katowice. Stracił stanowisko 12 listopada, po trzech remisach swojego zespołu. Jeszcze w tym samym sezonie ponownie został szkoleniowcem Stali. 27 maja 1973 poprowadził tę drużynę w meczu ze Starem Starachowice. Rzeszowską drużynę trenował do końca sezonu 1974/1975. Z klubem tym wygrał Puchar Polski 1974/1975[3]. W sezonie 1975/1976 prowadził II-ligową drużynę GKS Katowice[4]. W latach 1976–1980 był trenerem Rozwoju Katowice[5]. Po epizodzie w GKS Tychy[6][7] wyjechał do Niemiec[8] (Saarbrücken).

W 2004 został wyróżniony nagrodą prezydenta Rzeszowa za zasługi dla Stali.

Kariera międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

Krajczy reprezentował Polskę tylko w drużynach młodzieżowych, dla których rozegrał łącznie 15 meczów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pucharowe ciekawostki. [w:] Puchar Polski dla Jagiellonii! [on-line]. przegladsportowy.pl, 2010-05-22. [dostęp 2014-03-13]. (pol.).
  2. Historia Legii: 45 lat temu Legia wywalczyła Puchar Polski. legionisci.com, 2009-05-01. [dostęp 2013-11-08]. (pol.).
  3. Triumfatorzy rozgrywek o Puchar Polski. pzpn.pl, 2012-04-20. [dostęp 2014-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-09)]. (pol.).
  4. Tomasz Pikul: Monografia sekcji piłkarskiej GKS Katowice. T. 1: 1964-1984. Katowice: 2010, s. 161-166. (pol.).
  5. Trenerzy pierwszej drużyny. [w:] Ludzie Rozwoju [on-line]. strona.rozwoj.info.pl. [dostęp 2014-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)]. (pol.).
  6. GKS Tychy. [w:] Od ABR Tychy do Zrywu Pszczyna – Kluby podokręgu Tychy [on-line]. tychy.slzpn.katowice.pl. [dostęp 2019-06-25]. (pol.).
  7. Stanisław Gryzło: 40 lat podokręgu Tychy 1976 – 2016. tychy.slzpn.katowice.pl, 2016. s. 19. [dostęp 2019-06-25]. (pol.).
  8. Paweł Wawoczny: Karta historii (9): Gdzie są chłopcy z tamtych lat. rozwoj.info.pl. [dostęp 2014-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-26)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]