Augustyn Dziwisz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Augustyn Dziwisz
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1918
Królewska Huta

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1982
Katowice

Wzrost

168 cm

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1929–1930 Ruch Hajduki Wielkie
1930–1932 Haller Chorzów
1932–1934 PKS Sosnowiec
1934–1935 Czarni Lwów
1935 Union Gdynia
1936 ZK Hajduki
1937–1939 Flota Gdynia
1939–1943 Ruch Chorzów
1946–1947 Batory Chorzów
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1951–1954 Górnik Radlin
1953–1954 Szombierki Bytom
1953 Polska (asystent)
1954–1956 Górnik Zabrze
1957 Szombierki Bytom
1958 Polska (asystent)
1960–1962 Górnik Zabrze
1961–1962 Polska (asystent)
1962–1963 Cracovia
1963–1964 Ruch Chorzów
1964–1965 Motor Lublin
1965–1967 Piast Gliwice
1967 Szombierki Bytom
1968 GKS Katowice
1969–1971 Górnik Radlin
1972–1973 Lech Poznań
1974–1975 Miedź Legnica
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Augustyn Dziwisz (ur. 28 sierpnia 1918 w Królewskiej Hucie, zm. 3 lipca 1982 w Katowicach) – polski piłkarz, pomocnik i napastnik, trener piłki nożnej, zdobywca tytułu mistrza Polski z Górnikiem Zabrze (1961), wicemistrzostwa Ligi z Górnikiem Radlin (1951).

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem Ruchu Chorzów (1929-1930), następnie występował w klubach Haller Chorzów, Policyjny KS Sosnowiec, Czarni Lwów, Union Gdynia, ZK Hajduki, RKS Batory Chorzów i ponownie w Ruchu Chorzów (od lipca 1939). Po II wojnie światowej był zawodnikiem RKS Batory Chorzów (1946-1947).

Był jednym z ośmiorga rodzeństwa, piłkarzami byli także jego bracia: Karol (mistrz i reprezentant Polski, w barwach Ruchu), Alojzy (ligowiec w barwach Czarnych Lwów i Ruchu), Emil (mistrz Polski z Ruchem), Edward (gracz rezerw Ruchu, założyciel i prezes KS Haller Chorzów) i Konstanty (piłkarz RKS Hajduki). Brat Feliks był działaczem Ruchu, ze sportem nie była związana siostra, Helena.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Był trenerem wielu klubów, m.in.:

  • Górnik Radlin (1951-1954) – wicemistrzostwo I ligi (bez tytułu wicemistrza Polski, który przypadł finaliście Pucharu Polski) w 1951, w kolejnych latach w I lidze: 1952 – 10. miejsce, 1953 – 8. miejsce, 1954 – 6. miejsce
  • Szombierki Bytom (1953-1954) – dwukrotnie zajmował 4. miejsce w II lidze (według źródeł prowadził równocześnie dwie drużyny),
  • Górnik Zabrze (grudzień 1954-grudzień 56) – w 1955 zajął 2. miejsce w II lidze premiowane awansem do I ligi, w 1956 doszedł z drużyną do finału Pucharu Polski w 1956, w I lidze w 1956 zajął szóste miejsce
  • Szombierki Bytom (1957) – 9. miejsce w II lidze
  • Górnik Zabrze (lipiec 1960-maj 1962) – w sezonie 1960 wywalczył 3 m. miejsce, w 1961 zdobył mistrzostwo Polski, w sezonie 1962 został zwolniony na 4 kolejki przed końcem rozgrywek, jego klub zdobył ostatecznie wicemistrzostwo Polski i był finalistą Pucharu Polski
  • Cracovia (czerwiec 1962-grudzień 1963) – objął drużynę na trzy kolejki przed końcem sezonu i spadł z nią do II ligi, zajmując 14. miejsce, w sezonie 1962/1963 zajął 5. miejsce w II lidze, odszedł po rundzie jesiennej sezonu 1962/1963
  • Ruch Chorzów (grudzień 1963-wrzesień 1964) – objął drużynę przed rundą wiosenną sezonu 1963/1964, zajął z drużyną 7. miejsce w I lidze, odszedł po sześciu kolejkach sezonu 1964/1965
  • Motor Lublin (1964/1965) – rozgrywki okręgowe i awans do II ligi
  • Piast Gliwice (listopad 1965-czerwiec 1967) – półtora sezonu w lidze okręgowej
  • Szombierki Bytom (runda jesienna sezonu 1967/1968) – I liga
  • GKS Katowice (1968) – objął drużynę w rundzie wiosennej sezonu 1967/1968, zajmując w I lidze 8. miejsce, odszedł po 9 kolejce rundy jesiennej sezonu 1968/1969
  • Górnik Radlin (1969-1971) – dwa sezony w lidze okręgowej (odpowiednik III ligi)
  • Lech Poznań (sierpień 1972-kwiecień 1973) – drugi z trzech trenerów w trakcie sezonu 1972/1973
  • Miedź Legnica (1974/1975) – rozgrywki okręgowe (odpowiednik III ligi)

Czterokrotnie współpracował z pierwszą reprezentacją Polski przy meczach międzypaństwowych (29.11.1953 z Albanią, 14.09.1958 z Węgrami, 11.04.1962 z Francją, 1 5.04.1962 z Marokiem). Prowadził też reprezentację „B” i reprezentację młodzieżową.

Grób Augustyna Dziwisza na cm. św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów. 75 lat „Niebieskich” – księga jubileuszowa, wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (1. część serii Kolekcja Klubów)
  • Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań. 80 lat i jeden rok prawdziwej historii, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część serii Kolekcja Klubów)
  • Andrzej Gowarzewski, Marian Grzegorz Nowak, Bożena Lidia Szmel Cracovia. 100 lat prawdziwej historii, wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część serii Kolekcja Klubów)
  • Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Górnik Zabrze. 60 lat prawdziwej historii (1948-2008), wydawnictwo GiA, Katowice 2009 (11. część serii Kolekcja Klubów)
  • Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni 1921-2001, wyd. GiA, Katowice 2001
  • Józef Larisch Dziewięćdziesiąt lat Klubu Sportowego Szombierki Bytom 1919-2009, wyd. UM w Bytomiu, Bytom 2009
  • Tomasz Pikul Monografia sekcji piłkarskiej GKS Katowice. 1964-1984. Tom I, wyd. Katowice 2010