Jodopowidon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jodopowidon (ATC S 01 AX 18) – rozpuszczalny w wodzie kompleks jodu z poliwinylopirolidonem (PVP), o stężeniu od 9,0% do 12,0% jodu. Jest używany jako środek dezynfekcyjny i antyseptyczny o szerokim spektrum działania – ma działanie bakteriobójcze (głównie gronkowce, paciorkowce jak również prątki) oraz przeciwpierwotniakowe, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe.

Jodopowidon jest dobrze rozpuszczalny również w etanolu, izopropanolu i w glicerynie. Użycie roztworu etanolowego lub w 2-propanolu potęguje jego działanie odkażające i przeciwbakteryjne. Traci się jednak jedną z zalet roztworu wodnego – roztwór jest znacznie bardziej nieprzyjemny w aplikacji, ponieważ wywołuje pieczenie.

Stosowany jest w postaci płynu, maści i aerozolu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• http://www.doz.pl/leki/p5671-Betadine_plyn Betadine (płyn) - Povidinum iodinatum
• http://www.doz.pl/leki/p3192-PV_Jod_10 PV Jod 10% - Povidonum iodinatum

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• jodyna
• płyn Lugola (wodny roztwór jodu i jodku potasu)
• woda utleniona
• jodofory