Kamienica Gizińska w Warszawie (Rynek Starego Miasta 6) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamienica Gizińska w Warszawie
Symbol zabytku nr rej. 491 z 1.07.1965[1]
Ilustracja
Kamienica Gizów (po lewej)
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

Rynek Starego Miasta 6

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Gizińska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Gizińska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Gizińska w Warszawie”
Ziemia52°14′59,71″N 21°00′46,22″E/52,249920 21,012840
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Gizińska[2], także Martensowa[3], Martensowska[2] lub Wachnicowska[3] – kamienica z pierwszej połowy XV wieku znajdująca się przy Rynku Starego Miasta 6 w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie była to dwuokienna kamienica w stylu gotyckim. W 1607 uległa spaleniu. Odbudowano ją w stylu barokowym w 1610. Do połowy XVII wieku była własnością patrycjuszowskiej rodziny Gizów. Kolejnymi jej właścicielami byli m.in. Marcin Martenson z Bremy, Wachnic, rajca Gieler (w połowie XVIII wieku), rajca J. M. Łukaszewicz (1784–1826)[4].

W latach 1784–1826 w budynku zlokalizowany był sklep, w którego skład wchodziła piwnica i szynk. Nad jego wejściem znajdował się napis Vinum laetificat cor et acuit ingenium czyli Wino rozwesela serce i zaostrza dowcip.

W kolejnych latach budynek był nadbudowany do pięciu kondygnacji. Dobudowano także latarnię. W 1928 r. kamienicę ozdobiono polichromią L. Ślendzińskiego. Spalona podczas powstania warszawskiego (przetrwał jedynie fragment portalu i część przyziemia). W latach 1952–1953 odbudowana według projektu T. Bursche i S. Kamińskiego[4].

W 1965 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1].

W kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]

Front kamienicy wraz z napisem Vinum laetificat cor et acuit ingenium został uwieczniony w komedii Ja tu rządzę z 1939[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 września 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 54. [dostęp 2023-01-03].
  2. ↑ a b Jerzy Łoziński, Andrzej Rottermund (red.): Katalog zabytków sztuki. Miasto Warszawa. Część I – Stare Miasto. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczna i Filmowe, 1993, s. 260. ISBN 83-221-0628-9.
  3. ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 192.
  4. ↑ a b Encyklopedia Warszawy. PWN, 1975, s. 245-246.
  5. ↑ Zaduszki filmowe, czyli „Ja tu rządzę” (1939 r.). bestiariusz.wordpress.com, 13 listopada 2015. [dostęp 2018-05-06].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Gizińska_w_Warszawie_(Rynek_Starego_Miasta_6)&oldid=72132780”