Kamienica przy ulicy Kościuszki 47 w Katowicach – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
![]() Kamienica od frontu (2017) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | ul. T. Kościuszki 47, |
Typ budynku | kamienica mieszkalno-usługowa |
Architekt | Louis Dame |
Inwestor | Hermann Krämer |
Ukończenie budowy | 1897 |
Położenie na mapie Katowic ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |
![]() |
Kamienica przy ulicy T. Kościuszki 47 w Katowicach – narożna kamienica mieszkalno-usługowa znajdująca się w Śródmieściu Katowic, przy ulicy Tadeusza Kościuszki 47, róg z ulicą Józefa Rymera.
Jest ona budynkiem narożnym, czterokondygnacyjnym z użytkowym poddaszem. Zwieńczona szczytami o formie opartej na łuku wklęsło-wypukłym. Elewację budynku ozdabiają wykusze, balkony i gzymsy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obiekt pochodzi z ok. 1897 roku, a rozbudowany został ok. 1910 roku[2]. Architektem budynku był Louis Dame, natomiast inwestorem Hermann Krämer. Właścicielami kamienicy byli między innymi: w roku 1897 Hermann Krämer – kupiec, (właściciel hurtowni żelaza i metali, kontraktowy dostawca dla Huty Pokój), w 1935 roku Walter Krämer – kupiec, w 1936 Agnieszka i Wincent Wybraniec (właściciel firmy „Termak”, przedsiębiorstwa budowy dróg smołowcowych). W budynku tym od 1913 roku mieszkał Hans Bellmer – inżynier naczelny, ojciec artysty Hansa Bellmera. W latach 1935–1936 w kamienicy znajdowały się: biuro handlowe Eryka Berlinera, biuro prokurenta Olszewskiego, biuro adwokackie dr Guzy oraz stolarnia Ewalda. W 1937 roku dobudowano front domu do istniejącego skrzydła kamienicy nr 47 od ulicy Rymera (wykonawca: Fa. „Caloria”, wł. inż. A. Heiss, Sokolska 10), w 1939 roku miała miejsce zmiana poddasza na lokale mieszkalne.
Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]
- 1897 – 11 zameldowanych osób (5 robotników, 2 rzemieślników, 1 księgowy, 2 pomocników kreślarza, 1 policjant, 1 telegrafista)
- 1899 – 11 osób (2 robotników, 4 rzemieślników, 2 księgowych, 1 policjant, 1 telegrafista, 1 przedsiębiorca)
- 1903 – 11 osób (właściciel, 2 robotników, 1 wdowa, 2 księgowych, 1 policjant, 2 telegrafistów, 2 przedsiębiorców)
- 1914 – 20 osób (3 wdowy, 2 kupców, 5 rzemieślników, 3 inżynierów, 3 robotników, 2 bez przynależności do stanu zawodowego, 1 urzędnik, 3 inżynierów)
- 1935/1936 – 18 osób (5 urzędników, 4 kolejarzy, 2 wdowy, 1 kupiec, 1 robotnik, 1 bez przynależności do stanu zawodowego).
Galeria[edytuj | edytuj kod]
- Plan kamienicy z 1910
- Elewacja od strony ul. J. Rymera (2017)
- Drzwi do mieszkań (2023)
- Drzwi wejściowe (2023)
- Zdobienia ścian w sieni wejściowej (2023)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 8 stycznia 2024 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2024-01-27]
- ↑ Michał Bulsa, Ulice i place Katowic, Katowice 2012, s. 81.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Archiwum Urzędu Miasta Katowice, Akta Budowlane, sygn. 1/895 oraz 1/896