Kawęczyn (powiat zamojski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kawęczyn
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Szczebrzeszyn

Liczba ludności (2021)

383[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-460[4]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0900710[5]

Położenie na mapie gminy Szczebrzeszyn
Mapa konturowa gminy Szczebrzeszyn, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kawęczyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kawęczyn”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kawęczyn”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kawęczyn”
Ziemia50°40′30″N 22°56′47″E/50,675000 22,946389[1]

Kawęczynwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Szczebrzeszyn[5][6].

Integralne części wsi Kawęczyn[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0900726 Młyn Kawęczyński część wsi

Wieś położona nad rzeką Wieprzem, w dogodnym położeniu komunikacyjnym, w części zachodniej wsi przebiega droga krajowa nr 74, w części wschodniej droga wojewódzka nr 858.

Prywatna wieś szlachecka położona była na przełomie XVI i XVII wieku w ziemi chełmskiej województwa ruskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Szczebrzeszyn[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 427 mieszkańców[9].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Katarzyny w Szczebrzeszynie[10].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nota słownika z roku 1882 wymienia dwie wsie Kawęczyn i Kawęczynek nazywane także Kawęczyn Duży i Mały, zaś urzędowo Kawęczyn jako wieś z folwarkiem w powiecie zamojskim, ówczesnej gminie Zwierzyniec, parafii rzymskokatolickiej w Szczebrzeszynie a greckokatolickiej w Topólce. Administracyjnie wieś podlega III okręgowi sądowemu. Położona przy trakcie bitym ze Szczebrzeszyna do Zwierzyńca, odległa od Zamościa 25 a Zwierzyńca 9 wiorst. Do Biłgoraja wiorst 28.

Około 1882 roku wieś liczyła domów dworskich 2 zaś włościańskich 106, ludności katolickiej było 595 a rusinów 55 zajmując przestrzeni 1950 mórg.

Poprzedni spis dokonany w 1827 roku wykazał tu 79 domów zamieszkałych przez 459 mieszkańców. Folwark należał wówczas do dóbr Zwierzyniec. Według noty słownika „gleba ziemi przeważnie żytnia., piaskowata i borowina, stan zamożnośoi średni, położenie więcej równe”[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 51449
  2. Wieś Kawęczyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-24].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 442 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-11-20].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 2.
  8. Jednostki pomocnicze gminy Szczebrzeszyn. Urząd Gminy Szczebrzeszyn. [dostęp 2016-08-25].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-11-20].
  10. Opis parafii na stronie diecezji
  11. Kawęczyn (21) ''i Kawęczynek'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 915.