Leon Więckiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat | 1939 |
Ks. Leon Więckiewicz (ur. 26 maja 1914 w Petersburgu, zm. 4 grudnia 1944 w Gross-Rosen) – polski prezbiter katolicki, misjonarz św. Wincentego a Paulo, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
W 1932 wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego à Paulo. Święcenia kapłańskie otrzymał w Krakowie w 1939. Skierowany został do pracy duszpasterskiej w parafii Św. Krzyża w Warszawie.[potrzebny przypis]
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany 3 grudnia 1943 roku za oddanie ostatniej posługi skazańcom i modlitwę nad ich zwłokami. Uwięziony na Pawiaku trafił następnie do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen (30 marca 1944), gdzie umarł z wycieńczenia[1].
Zapamiętano go jako niestrudzonego spowiednika i pocieszyciela więźniów, którym wielokroć ratował życie.[potrzebny przypis]
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się, proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.
Został uwieczniony w gronie męczenników na nowych witrażach kościoła Zakopane-Olcza[potrzebny przypis]. Archiwum osobiste ks. Leona Więckiewicza znalazło się w zasobach IPN[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- 108 błogosławionych męczenników
- Dekanat Zakopane
- modlitwa za pośrednictwem świętego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Servi di Dio Martiri Vincenziani Polacchi. Santo Beati. (wł.).