Ludwika Sabaudzka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwika Sabaudzka
Louise de Savoie
	Księżna Angoulême
Okres	od 4 lutego 1515; do 1531
Jako żona	Karola d’Angoulême
	Księżna Andegawenii
Okres	od 15 kwietnia 1524; do 1531
Jako żona	Karola d’Angoulême
	Księżna Nemours
Okres	od 1524; do 1528
Jako żona	Karola d’Angoulême
	Księżna Owernii
Okres	od 1528; do 1531
Jako żona	Karola d’Angoulême
	Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	11 września 1476 ; Point d'Ain
Data i miejsce śmierci	22 września 1531 ; Gretz-sur-Loign
Miejsce spoczynku	bazylika w Saint-Denis
Ojciec	Filip II Sabaudzki
Matka	Małgorzata
Rodzeństwo	Hieronim,; Filibert II Piękny; Karol III Dobry,; Ludwik,; Filip,; Assolone,; Jan Amadeusz,; Filiberta; Rene,; Antonina,; Piotr; Klaudina,; Filipina,; Małgorzata,; Joanna,; Michał
Mąż	Karol Walezjusz
Dzieci	Małgorzata z Nawarry,; Franciszek I Walezjusz
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwika Sabaudzka (ur. 11 września 1476 w Point d'Ain, zm. 22 września 1531 w Gretz-sur-Loign) – księżna Andegawenii, Angloulême, Nemours i Owernii, córka Filipa II, księcia Sabaudii, i Małgorzaty, córki Karola I, księcia de Bourbon. Matka króla Francji Franciszka I.

16 lutego 1488 w Paryżu 12-letnia Ludwika poślubiła Karola Walezjusza, hrabiego Angoulême (1459 – 1 stycznia 1496), syna hrabiego Jana d’Angoulême i Małgorzaty, córki Alana IX, wicehrabiego de Rohan. Karol i Ludwika mieli razem syna i córkę:

Małgorzata (11 kwietnia 1492 – 21 grudnia 1549), żona księcia Alençon Karola IV i króla Nawarry Henryka II
Franciszek I (12 września 1494 – 31 lipca 1547), król Francji

Ludwika interesowała się polityką i dyplomacją. Wychowana w renesansowej Italii była również zainteresowana popieraniem literatury i sztuki. Przy pomocy swojego włoskiego spowiednika, Cristoforo Numai, wychowywała swoje dzieci w duchu włoskiego renesansu. Dążyła również do zapewnienia im jak najlepszej przyszłości. Kiedy w 1496 r. zmarł jej mąż przeniosła się wraz z dziećmi na dwór króla Francji Ludwika XII. Mały Franciszek rychło stał się ulubieńcem króla, który w 1514 r. ożenił go ze swoją córką Klaudią. Ludwik zmarł w 1515 r. i Franciszek został kolejnym królem Francji.

4 lutego 1515 r. Ludwika otrzymała tytuł księżnej Angloulême. 15 kwietnia 1524 r. otrzymała tytuł księżnej Anjou (Andegawenii). W tym samym roku otrzymała tytuł księżnej Nemours, który w 1528 r. przekazała swojemu przyrodniemu bratu, Filipowi Sabaudzkiemu.

Ponieważ jej matka była jedną z sióstr ostatniego księcia z głównej linii domu Burbonów, po śmierć księżnej de Burbon – Zuzanny, Ludwika zgłosiła swoje pretensje do księstwa Owernii i innych posiadłości Burbonów. Musiała o nie konkurować z wdowcem po Zuzannie, Karolem III. Popierana przez swojego syna Ludwika zaproponowała Karolowi swoją rękę. Burbon odrzucił jednak tę propozycję, co sprawiło, że Ludwika zaczęła spiskować przeciwko niemu na dworze. W wyniku jej działań Karol został wygnany, a jego dobra skonfiskowane. Karol znalazł schronienie na dworze wroga Francji, cesarza Karola V. Dowodził cesarskimi oddziałami podczas wojny z Francją i zginął w 1527 r. Rok później Ludwika otrzymała tytuł księżnej Owernii.

Księżna Ludwika odgrywała aktywną rolę w kształtowaniu polityki swojego syna, zwłaszcza w pierwszych latach jego panowania. W czasie jego nieobecności występowała jako regentka Francji. W 1529 r. brała udział we francusko-hiszpańskich rokowaniach, które doprowadziły do podpisania 3 sierpnia traktatu w Cambrai, zwanego „damskim pokojem”. gdyż podpisy pod traktatem złożyła Ludwika oraz ciotka cesarza Karola, Małgorzata Habsburżanka.

Ludwika zmarła w 1531 r. w wieku 55 lat. Została pochowana w bazylice Saint-Denis w Paryżu. Wszystkie jej tytuły zostały po jej śmierci przyłączone do Korony.