Parmenian z Kartaginy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Parmenian z Kartaginy (IV wiek) – łaciński pisarz, donatysta, biskup Kartaginy, pierwszy następca Donata. Znany jest jedynie z pism Augustyna i Optata z Milewe.

Odegrał dużą rolę w organizacji Kościoła donatystów. Autor apologii Kościoła donatystów (5 ksiąg) i polemiki z Tykoniuszem. Wszystkie pisma Parmeniana z Kartaginy zaginęły. Zmarł przed 393.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wincenty Myszor, Parmenian [w:] César Vidal Manzanares, Pisarze wczesnochrześcijańscy I–VII w. Mały słownik, wyd. Verbinum, Warszawa 2001.