Pierluigi Sartorelli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierluigi Sartorelli
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1912
Wenecja

Data śmierci

28 kwietnia 1996

Pronuncjusz apostolski w Kenii
Okres sprawowania

1967–1976

Pronuncjusz apostolski w Tanzanii
Okres sprawowania

1968–1970

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 września 1942

Nominacja biskupia

9 listopada 1967

Sakra biskupia

8 grudnia 1967

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 grudnia 1967

Konsekrator

kard. Giovanni Urbani

Współkonsekratorzy

Giuseppe Olivotti,
Maffeo Giovanni Ducoli

Pierluigi Sartorelli (ur. 29 grudnia 1912 w Wenecji, zm. 28 kwietnia 1996) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

19 września 1942 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Fiume. W latach 1965-1967 pracował w Nuncjaturze Apostolskiej w Szwajcarii[1].

9 listopada 1967 papież Paweł VI mianował go pronuncjuszem apostolskim w Kenii, delegatem apostolskim Wschodniej Afryki oraz arcybiskupem tytularnym seminickim. 8 grudnia 1967 przyjął sakrę biskupią z rąk patriarchy Wenecji kard. Giovanniego Urbaniego. Współkonsekratorami byli biskupi pomocniczy patriarchatu Wenecji Giuseppe Olivotti oraz Maffeo Giovanni Ducoli.

Od 19 kwietnia 1968 do 22 grudnia 1970 abp Sartorelli pełnił ponadto urząd pronuncjusza apostolskiego w Tanzanii. W 1971 papież zniósł urząd delegata apostolskiego Wschodniej Afryki, łącząc go z funkcją szefa Nuncjatury Apostolskiej w Kenii. 7 października 1972 abp Sartorelli otrzymał nowe arcybiskupstwo tytularne - Castello.

Z kenijskiej placówki abp Sartorelli odszedł 16 stycznia 1976.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geschichte. Nuncjatura Apostolska w Szwajcarii. [dostęp 2019-09-06]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]