French
DeutschPortret Camila Goi – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania | 1780–1785 lub 1800 |
| Medium | olej na płótnie |
| Wymiary | 94 × 71 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Portret Camila Goi (hiszp. Retrato de Camilo Goya) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi. Portret przedstawiający młodszego brata malarza w Domu Muzeum Ignacia Zuloagi w Zumaii[1].
Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]
Tożsamość portretowanego nie jest pewna, tradycyjnie jest identyfikowany jako Camilo Goya y Lucientes, młodszy brat malarza. Camilo został wyświęcony na kapłana w 1785 roku, co mogło być okazją do realizacji tego portretu. Historyk sztuki Arturo Ansón Navarro z pewnymi zastrzeżeniami sugeruje, że portret może przedstawiać Antonia Artetę de Monteseguro (1745–1813), duchownego i pisarza z Hueski. Arteta był znajomym Goi i innych Aragończyków z kręgu malarza, takich jak Martín Zapater i Juan Martín de Goicoechea[2].
August L. Mayer i Xavier Desparmet Fitz-Gerard datują obraz na 1785, rok ordynacji kapłańskiej Camila[2][3]. Arturo Ansón Navarro sugeruje przedział 1780–1785, ze względu na neoklasyczne i formalne cechy portretu, a także okres, w którym Antonio Arteta przebywał w Madrycie[1]. W latach 80. Goya sportretował w podobny sposób innych przyjaciół z kręgu ilustrados, m.in. Juana Agustína Ceána Bermúdeza ok. 1785 roku[2] i Ramóna Pignatellego ok. 1790[4]. Historycy José Gudiol i José Camón Aznar proponują datę 1800[2][1], okres, w którym Goya namalował wiele portretów, zarówno klasycznych, jak i bardziej wystawnych. Neutralne tło i pionowa sylwetka przypominają Portret Ferdinanda Guillemardeta, ambasadora francuskiego w Hiszpanii, Portret Antonia Noriegi i Portret markizy de Lazán. Bezpośrednie spojrzenie przywołuje Portret księcia Wellingtona[1].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Kanonik został przedstawiony w półpostaci, lekko obrócony, na neutralnym brązowawym tle. Siedzi w fotelu obitym zieloną tkaniną, po lewej stronie widoczny jest stół z książkami. Ma na sobie czarny habit kanonika[2]. Jego dłonie są częściowo ukryte, prawa trzyma kapelusz, a lewa jest wsunięta pod habit. Światło delikatnie pada na twarz i ręce modela, wydobywając je z cienia[4]. Wyraźnie pionowa postura podkreśla godność profesji. Bezpośrednie spojrzenie na widza jest pełne wigoru, co według zachowanej korespondencji odpowiada charakterowi Camila Goi[1].
Proweniencja[edytuj | edytuj kod]
W XIX w. obraz należał do aragońskiej kolekcji hrabiów de Quinto. Został sprzedany na aukcji w Paryżu w 1861, a następnie na początku XX w. nabył go malarz Ignacio Zuloaga[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Matías Díaz Padrón: Retrato de Camilo Goya. W: Praca zbiorowa: Realidad e imagen. Goya 1746–1828. Zaragoza: Electa, 1996. ISBN 84-8156-130-4.
- ↑ a b c d e f Retrato de Camilo Goya. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2020-04-06]. (hiszp.).
- ↑ Xavier Desparmet Fitz-Gerard: L'œuvre peint de Goya. Paris: Amiot Dumont, 1956, s. 41.
- ↑ a b Camilo Goya. Artehistoria. [dostęp 2020-04-06]. (hiszp.).