Pułk Artylerii Nadbrzeżnej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pułk Artylerii Nadbrzeżnej

Pododdziały pułku na rynku w Pucku w 1921 r.
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1920
Rozformowanie	luty 1922
Organizacja
Dyslokacja	Puck
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	artyleria
Podległość	dowódca Wybrzeża Morskiego

Pułk Artylerii Nadbrzeżnej (panad^[1]) – oddział artylerii nadbrzeżnej Wojska Polskiego.

Historia pułku[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1920 roku, w Pucku, rozpoczęto formowanie pułku artylerii nadbrzeżnej. Proces ten został zakończony w połowie następnego roku. Wówczas zorganizowany został II dywizjon. W czerwcu pułk otrzymał działa rosyjskie (sześć 150 mm haubic i sześć 105 mm armat), a w lipcu I dywizjon dyslokowany został ze Swarzewa do Rumi. Z dniem 1 lipca 1921 roku zorganizowana została szkoła podoficerska. Jednostka podporządkowana została dowódcy Wybrzeża Morskiego^[2].

Brak funduszów na zakup artylerii nadbrzeżnej i środków na utrzymanie oddziału spowodował rozwiązanie pułku. 14 grudnia 1921 roku powołana została komisja likwidacyjna pułku. Pod koniec lutego 1922 roku jednostka została rozformowana^[3].

Organizacja pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo pułku w Pucku przy ówczesnej ul. Hallera^[a]

• dowódca pułku - płk Wiktor Cieśliński (do 25 X 1921 → dowódca Kadry MW)

I dywizjon w Swarzewie (od VII 1921 w Rumi)

• bateria
• bateria

II dywizjon w Pucku

• bateria
• bateria
• bateria salutacyjna

III dywizjon

• dowódca dywizjonu - kpt. Eugeniusz Iwanowicz
• 3 bateria artylerii ciężkiej w Redzie
• 6 bateria artylerii ciężkiej w Małym Kacku
• 7 bateria polowa ruchoma na Oksywiu

Szkoła podoficerska w hotelu „Vossa” w Pucku^[b]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Rafał Witkowski: Hel na straży wybrzeża 1920-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.