Robert Freitas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Robert A. Freitas Jr. – jeden z czterech badaczy w fundacji non-profit Institute for Molecular Manufacturing w Palo Alto (Kalifornia). W 1974 ukończył fizykę i psychologię uzyskując stopień Bachelor na Harvey Mudd College, a w 1978 stopień Juris Doctor na Santa Clara University. Jest autorem ponad 150 prac technicznych, rozdziałów książek i artykułów popularnych z dziedziny inżynierii, nauki i prawa. W 1980 współredagował analizę wykonalności samo-powielających się fabryk kosmicznych opracowaną przez NASA, następnie był autorem pierwszego szczegółowego studium projektu technicznego hipotetycznego medycznego nanorobota, respirocytu (sztuczne ciałko czerwone), jaki opublikowało pismo medyczne.

W 1977-78 Robert Freitas stworzył koncepcję Sentience Quotient (SQ) (współczynnik odczuwalności) do opisania prędkości przetwarzania informacji w żywych organizmach lub komputerach. Freitas jest autorem wielotomowego dzieła Nanomedicine, pierwszej mającej formę książki dyskusji technicznej o potencjalnych zastosowaniach hipotetycznej nanotechnologii molekularnej i medycznych nanorobotów. Tom pierwszy wydało w 1999 wydawnictwo medyczne Landes Bioscience, gdy Freitas zajmował stanowisko badawcze (Research Fellow) w Institute for Molecular Manufacturing. Tom IIA wydało to samo wydawnictwo w 2003, gdy Freitas był w latach 2000-2004 badaczem w korporacji Zyvex, firmie nanotechnologicznej z siedzibę w Richardson w stanie Texas.

W 2004 Robert Freitas i Ralph Merkle wydali napisaną wspólnie Kinematic Self-Replicating Machines, pierwszą kompletną pracę z dziedziny hipotetycznych samo-replikujących się maszyn. W 2006 Freitas i Merkle ufundowali Nanofactory Collaboration, program badawczy mający na celu utworzenie pierwszej działającej nanofabryki diamondoidów.

W 2006 Lifeboat Foundation przyznała Freitasowi Guardian Award[1], a w 2007 otrzymał Foresight Prize in Communication od Foresight Institute[2]. W 2009 Freitas został laureatem Feynman Prize w Nanotechnologii Teoretycznej[3]

W 2010 Freitas uzyskał patent, będący w czasie składania aplikacji (2004) pierwszą aplikacją z dziedziny mechanicznej syntezy diamentów (diamond mechanosynthesis])[4][5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 2006 Guardian Award Winners Develop Defenses Against Harmful Nanotechnology And Biotechnology. [dostęp 2011-07-16]. (ang.).
  2. Christine Peterson: Nanotechnology prizes go to Leigh, Stoddart, Freitas, Ou. Foresight Institute, 2007-10-09. [dostęp 2011-07-16]. (ang.).
  3. J. Storrs-Hall: Foresight Institute Announces Feynman Prize Winners. Foresight Institute, 2009-10-09. [dostęp 2011-07-16]. (ang.).
  4. IMM Presentations & Activities — 2004. [dostęp 2011-07-16]. Cytat: "Robert Freitas submitted the first patent ever filed on diamond mechanosynthesis" (ang.).
  5. Simple tool for positional diamond mechanosynthesis, and its method of manufacture. US Patent 7687146. 2010-03-30. [dostęp 2011-07-16]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert A. Freitas Jr., Nanomedicine, Volume I: Basic Capabilities (Landes Bioscience, 1999) ISBN 1-57059-645-X
  • Robert A. Freitas Jr., Nanomedicine, Vol. IIA: Biocompatibility (Landes Bioscience, 2003) ISBN 1-57059-700-6
  • Robert A. Freitas Jr., Ralph C. Merkle, Kinematic Self-Replicating Machines (Landes Bioscience, 2004) ISBN 1-57059-690-5
  • Robert A. Freitas Jr., Nanomedicine: Biocompatibility (S Karger Pub, 2004) ISBN 3-8055-7722-2

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]