Roman Potocki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Potocki
Roman Alfred Maria
Ilustracja
Portret autorstwa Teodora Axentowicza z 1900
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1851
Łańcut

Data i miejsce śmierci

24 września 1915
Łańcut

Ojciec

Alfred Józef Potocki

Matka

Maria Klementyna Sanguszko

Żona

Elżbieta Matylda Radziwiłł

Dzieci

Alfred Antoni Potocki, Jerzy Potocki

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Austria) Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania)

Roman Alfred Maria Potocki (ur. 16 grudnia 1851 w Łańcucie, zm. 24 września 1915 tamże) – hrabia, III ordynat łańcucki, poseł na Sejm Krajowy Galicji od 1883, austriacki szambelan o 1879, dziedziczny członek Izby Panów od 1890[1], tajny radca od 1898[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzicami Romana Potockiego byli Alfred Józef Potocki (1817-1889) i Maria Sanguszko (1830-1903). Ożenił się najpierw z Izabelą z Potockich po matce Sapieżanką, dziedzicząc ogromne dobra na Podolu. A gdy ta po 4 miesiącach zmarła na serce, wziął za żonę Elżbietę Radziwiłłównę, córkę ordynata nieświeskiego i kleckiego, Antoniego i Marii Doroty margrabianki de Castellane. Ich ślub odbył się w Berlinie. Elżbieta była przyjaciółką cesarzowej Augusty. Cesarza Wilhelma I Hohenzollerna reprezentował na ślubie jego syn Fryderyk Wilhelm z żoną Wiktorią, która była córką angielskiej królowej Wiktorii. W ten sposób Roman Potocki stał się właścicielem największej fortuny w Galicji i zyskał powiązania ze wszystkimi niemal panującymi domami Europy. Synami Romana Potockiego byli: Alfred Antoni Potocki i Jerzy Potocki.

Odznaczony wielkimi wstęgami papieskiego Orderu św. Grzegorza w 1900 oraz hiszpańskiego Orderu Karola III w 1906[1], ostatni polski odznaczony habsburskim Orderem Złotego Runa od 1908[4].

Był prezesem Towarzystwa Łowieckiego we Lwowie, a w połowie 1902 otrzymał tytuł członka honorowego tegoż[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 741.
  2. Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898. 
  3. Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 97 z 4 grudnia 1898. 
  4. Adam Szostkiewicz: Kawalerowie orderu Złotego Runa. polityka.pl, 2012-11-20. [dostęp 2016-04-29].
  5. Kronika. Zjazd łowiecki. „Gazeta Lwowska”. Nr 149, s. 3, 2 lipca 1902. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]