Ryszard Cieślik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ryszard Cieślik
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1911 ; Łabędy
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1992 ; Chorzów
Wzrost	171 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata	Klub
1927–1930	Ruch Chorzów
Kariera seniorska
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Ryszard Cieślik (ur. 2 czerwca 1911 w Łabędach, zm. 12 stycznia 1992 w Chorzowie) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy.

Cieślik rozpoczął karierę piłkarską w 1927 roku w drużynie juniorów Ruchu Chorzów. W 1931 roku trafił na sezon do ZMP Chorzów, po czym wrócił do macierzystego klubu^[1]. W „Niebieskich” zadebiutował 17 lipca 1932 roku w zremisowanym 1:1 meczu z Wisłą Kraków^[2]. W sezonie 1933 i 1934 Cieślik zdobył z Ruchem tytuł mistrza Polski. W 1935 roku przeszedł do Zagłębia Sosnowiec, w którym grał do momentu wybuchu II wojny światowej. W 1943 był więźniem KL Auschwitz-Birkenau. Następnie został skazany w Kilonii na trzydzieści dwa miesiące więzienia za przynależność do Polskiego Związku Zachodniego. Do Polski wrócił w 1946 roku. Był wujkiem Gerarda^[1].