Stanisław Tyszka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Tyszka

Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1979 Warszawa
Zawód, zajęcie	polityk, nauczyciel akademicki
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015), wicemarszałek na Sejm VIII kadencji (2015–2019)
Partia	Polska Razem, KORWiN/NN, Konfederacja
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Tyszka (ur. 11 kwietnia 1979 w Warszawie^[1]) – polski prawnik i polityk, doktor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki. Poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji, w latach 2015–2019 wicemarszałek Sejmu VIII kadencji, od 2023 przewodniczący klubu poselskiego Konfederacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Kształcił się również w zakresie filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim i socjologii na Uniwersytecie Karola w Pradze^[2]. Odbył studia doktoranckie na Wydziale Historii Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji, doktoryzując się tam w 2011 w zakresie nauk humanistycznych^[1][3][4].

Zawodowo związany z Uniwersytetem Warszawskim jako adiunkt na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji^[2]. W latach 2011–2012 był dyrektorem Centrum Analiz Fundacji Republikańskiej. W 2012 został doradcą ministra sprawiedliwości Jarosława Gowina ds. deregulacji^[3]. Od grudnia 2013 był członkiem prezydium zarządu założonej przez tegoż partii Polska Razem^[5], z której odszedł jesienią 2014.

W 2015 powołany na przedstawiciela ruchu organizowanego przez Pawła Kukiza w województwie mazowieckim^[6], opracowywał także program ugrupowania^[7]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku kandydował do Sejmu w okręgu podwarszawskim z pierwszego miejsca na liście KWW Kukiz’15. Uzyskał mandat poselski, otrzymując 14 670 głosów^[8]. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VIII kadencji, 12 listopada 2015, został wybrany na wicemarszałka Sejmu^[9]. W wyborach w 2019 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła do Parlamentu Europejskiego z listy komitetu Kukiz’15^[10].

W wyborach krajowych w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, kandydując z listy PSL (w ramach zawartego przez Kukiz’15 porozumienia) w okręgu rzeszowskim i otrzymując 17 086 głosów^[11]. W grudniu 2020 wraz z innymi posłami Kukiz’15 znalazł się poza klubem parlamentarnym Koalicji Polskiej, stając się posłem niezrzeszonym^[12]. W lutym 2021 został członkiem nowo powołanego koła poselskiego Kukiz’15 – Demokracja Bezpośrednia^[13]. Opuścił je w listopadzie 2022, ponownie zostając posłem niezrzeszonym^[14]. Kilka dni później dołączył do partii KORWiN (która dwa tygodnie później przyjęła nazwę Nowa Nadzieja) oraz przystąpił do koła poselskiego Konfederacji^[15].

W wyborach w 2023 z jej ramienia uzyskał mandat posła X kadencji z okręgu gdyńskiego, otrzymując 19 753 głosy^[16]. W listopadzie tegoż roku został przewodniczącym klubu poselskiego Konfederacji^[17]. Objął funkcje zastępcy przewodniczącego Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej oraz członka Komisji do Spraw Unii Europejskiej^[18].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Małgorzatą Pakier^[19], ma córkę^[7] oraz syna^[20].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2015		Kukiz’15	Sejm VIII kadencji	nr 20	14 670 (2,99%) [8]
2019		Kukiz’15	Parlament Europejski IX kadencji	nr 4	30 790 (2,22%)[10]
2019		Polskie Stronnictwo Ludowe	Sejm IX kadencji	nr 23	17 086 (2,90%) [11]
2023		Konfederacja Wolność i Niepodległość	Sejm X kadencji	nr 26	19 753 (2,89%)[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]