Stanisława Korwin-Szymanowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisława Korwin-Szymanowska
	; Stanisława Korwin-Szymanowska (ok. 1908)
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1884 ; Orłówka
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1938 ; Katowice
Typ głosu	sopran koloraturowy
Gatunki	opera
Zawód	śpiewaczka operowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisława Korwin-Szymanowska (ur. 17 lipca 1884 w Orłówce, zm. 7 grudnia 1938 w Katowicach^[1]) – polska śpiewaczka operowa (sopran liryczno-koloraturowy).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką Stanisława Szymanowskiego i Anny z domu Taube (1853–1943), siostrą Karola, kompozytora, Feliksa, pianisty, Zofii, pisarki i tłumaczki oraz Anny, archiwistki. Uczyła się w przyklasztornej szkole z internatem Sacré-Coeur we Lwowie. Naukę muzyki rozpoczęła w rodzinnym domu, kontynuowała ją w szkole Neuhausów w Jelizawetgradzie oraz we Lwowie u Zofii Kozłowskiej (w latach 1903–1906).

23 października 1906 zadebiutowała na scenie Opery Lwowskiej w „Opowieściach Hoffmanna” Offenbacha. Rok później wystąpiła po raz pierwszy w Filharmonii Warszawskiej. W latach 1914–1919 mieszkała w Lozannie, gdzie kontynuowała naukę śpiewu i występowała w tamtejszej Operze. Po roku 1920 występowała we Lwowie, Warszawie, Krakowie, Operze w Rydze, Paryżu, Wiedniu, Genewie, Frankfurcie, Rzymie i Pradze. W Operze Lwowskiej łącznie występowała przez cztery sezony artystyczne.

W latach 1934–1937 występowała razem z Henrykiem Sztompką na koncertach objazdowych i występach w szkołach. Prowadziła również wieloletnią działalność pedagogiczną – w latach 1923–1927 w Konserwatorium Warszawskim, w latach 1929–1931 w Szkole Towarzystwa Muzycznego w Lublinie, w latach 1935–1937 w Konserwatorium im. Mieczysława Karłowicza w Wilnie, od lutego 1938 w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach^[2].

21 października 1936 w Warszawie podczas koncertu Towarzystwa Muzyki Współczesnej wzięła udział w prawykonaniu pieśni Mów do mnie, o miły na sopran i fortepian, skomponowanej w tym samym roku przez Grażynę Bacewicz do tekstu Rabindranatha Tagore’a w tłumaczeniu Jana Kasprowicza. Akompaniował jej wtedy Kiejstut Bacewicz^[3].

Była żoną lwowskiego przemysłowca – Stefana Bartoszewicza (1870–1934), z którym miała córkę, tragicznie zmarłą Alinę. Karol Szymanowski dedykował pamięci swojej siostrzenicy Stabat Mater i cykl 18 Pieśni Rymy dziecięce^[4]. Stanisława Korwin-Szymanowska wraz z mężem i córką pochowani są w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[4].