Steve Hogarth – Wikipedia, wolna encyklopedia

Steve Hogarth
Ilustracja
Steve Hogarth, 2007
Imię i nazwisko

Ronald Stephen Hoggarth

Pseudonim

h

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1956
Kendal

Instrumenty

gitara, instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne

Typ głosu

tenor

Gatunki

rock neoprogresywny[1], rock progresywny[1]

Zawód

wokalista

Wydawnictwo

Racket Records

Powiązania

Marillion, How We Live, The Europeans, The H-Band

Zespoły
Marillion
Strona internetowa

Steve Hogarth, właśc. Ronald Stephen Hoggarth (ur. 14 maja 1956[2] w Kendal) – brytyjski muzyk, wokalista zespołu Marillion, znany także jako H[3].

Były muzyk zespołów The Europeans i How We Live.

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]
Marillion w Empiku – Steve Hogarth pośrodku

Urodził się w 1956 roku, niektóre źródła podają rok 1959. Jako pianista-samouk karierę muzyczną rozpoczął w 1981 w szkockim zespole The Europeans. Zgłosił się z ogłoszenia na przesłuchanie ponieważ grupa poszukiwała klawiszowca. Występował w zespole do 1985 tworząc cztery albumy, w tym także koncertowe.

Odszedł z grupy z drugim muzykiem zespołu Colinem Woore tworząc zespół How We Live. Ich album z 1987 Dry Land nie zdobył uznania na rynku muzycznym. Zdesperowany Hogarth rozważał podjęcie pracy mleczarza, ale po rozmowach z przyjacielem Darrylem Wayem i producentami muzycznymi wysłał swoje nagrania do zespołu Marillion, który poszukiwał wokalisty po rozstaniu z Fishem w 1988.

Po przesłuchaniu zespół chciał go przyjąć, Hogarth jednak zwlekał z podjęciem decyzji, gdyż rozważał także zaangażowanie się w trasę koncertową w USA z zespołem The The. W końcu zaakceptował ofertę Marillion, gdyż zespołowi zależało na wkładzie własnym artysty, a nie powielaniu dokonań poprzednika.

Do 2005 nagrał razem z Marillion 9 płyt studyjnych. Wydał także jeden solowy album pod pseudonimem 'H' – Ice Cream Genius, wspólnie z keybordzistą zespołu Porcupine Tree Richardem Barbieri oraz muzykami Dave'em Gregorym i Clemem Burke z zespołu Blondie. Album ten obejmuje wiele muzycznych stylów od melodyjnego popu do cięższego, bardziej kontemplacyjnego rocka progresywnego.

Następnym przedsięwzięciem artysty był The H-Band, gdzie wspólnie z innymi muzykami koncertował na wielu europejskich trasach. Współpracował z takimi muzykami jak gitarzystą Azizem Ibrahimem z zespołu Stone Roses, perkusistą Andym Gangadeenem z Massive Attack i basistą Jinglesem. Ze Steve’em Hogarthem i zespołem Marillion współpracuje także wiolonczelistka Stephanie Sobey-Jones. Ostatnio jego trasa koncertowa h Natural odbyła się wiosną i latem 2006. Podczas niej występował solowo i grał na fortepianie, wplatając między utwory komentarz i konwersację z publicznością. 11 czerwca 2006 wystąpił na koncercie w warszawskim kinoteatrze „Bajka”.

Podczas solowych występów Steve Hogarth oprócz wykonywania piosenek własnych i zespołu Marillion wykonuje m.in. covery takich artystów jak Leonard Cohen, Kate Bush, John Lennon.

Twórczość poza zespołem Marillion

[edytuj | edytuj kod]

Albumy z zespołem The Europeans

[edytuj | edytuj kod]

Albumy z zespołem How We Live

[edytuj | edytuj kod]

Występy gościnne

[edytuj | edytuj kod]

Jako klawiszowiec

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983 – Annabel Lamb: Once Bitten
  • 1986 – Do Re Mi: Domestic Harmony
  • 1986 – The The: Infected
  • 1988 – Toni Childs: Reunion

Jako wokalista

[edytuj | edytuj kod]

Solowa dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1997 Ice Cream Genius
  • 2002 Live Spirit: Live Body

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Gary Hill: Steve Hogarth Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  2. Oficjalna biografia
  3. Dale Jensen: Marillion Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]