USS North Carolina (1820) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | 1818 |
Wodowanie | 7 września 1820 |
US Navy | |
Wejście do służby | 24 czerwca 1824 |
Wycofanie ze służby | 1866 |
Los okrętu | sprzedany 1 października 1867 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 2675 ton |
Długość | 60 m |
Szerokość | 16.3 m |
Zanurzenie | 6.6 m |
Napęd | |
żaglowy | |
Uzbrojenie | |
74 42-wu 32-wu funtowe działa, | |
Załoga | 820 oficerów i marynarzy |
USS North Carolina – amerykański okręt liniowy; brał udział w wojnach amerykańsko-meksykańskiej oraz secesyjnej.
Jeden z „dziewięciu okrętów liczących nie mniej niż 74 działa” zaordynowany do budowy przez Kongres 29 kwietnia 1816 roku, budowany w Filadelfii, zaś wyposażany w Norfolk. Pierwszym jego dowódcą był Charles Morgan. Uważany za jedną z najpotężniejszych jednostek swoich czasów. Służył na Morzu Śródziemnym, jako okręt flagowy dla komandora Johna Rodgersa od 29 kwietnia 1825 do 18 maja 1827.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.