Ulica Humańska w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulica Humańska w Warszawie
Stary Mokotów
Ilustracja
Ulica Humańska przy ul. Chocimskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

80 m

Przebieg
0 m ul. Słoneczna
80 m ul. Chocimska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Humańska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Humańska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Humańska w Warszawie”
Ziemia52°12′29,9″N 21°01′29,3″E/52,208306 21,024806

Ulica Humańska – ulica w warszawskiej dzielnicy Mokotów, biegnąca od ulicy Słonecznej do ulicy Chocimskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica powstała około 1908, jako ulica leżąca na obrzeżu Kolonii Welonin przyłączonej do Warszawy w tym okresie. Początkowo zaczynała bieg od ulicy Belwederskiej, ok. 1930 skrócono ją do linii ulicy Słonecznej. Pozostały, górny odcinek Humańskiej został zabudowany domami mieszkalnymi. W 1928 pod numerem 9 powstał dom Spółdzielni Mieszkaniowej „Słoneczna”, przeciwną stronę zajęły wybudowane około 1935 szeregowe domy jednorodzinne. Jeden z nich zaprojektował Marcin Weinfeld.

Zabudowa ulicy w całości ocalała podczas II wojny światowej. Stanowi interesującą enklawę architektury lat 30. XX wieku na Mokotowie.

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]