French
DeutschUlica Płatnicza w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Stare Bielany | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Płatnicza, widoczna jedna z zabytkowych latarni gazowych | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 52°16′45,3″N 20°56′44,2″E/52,279250 20,945611 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Płatnicza – ulica w warszawskiej dzielnicy Bielany.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Do 1951 nosiła nazwę Chełmżyńskiej[1].
Ulica rozpoczyna się od skrzyżowania z ul. Jana Kasprowicza, następnie krzyżuje się z ul. Efraima Schroegera, wpadając w plac Konfederacji. Później krzyżuje się z ul. Stefana Żeromskiego i wpada w ul. Szepietowską.
Przy ulicy znajdują się niskie budynki osiedla Zdobycz Robotnicza zbudowane w stylu dworkowym w latach 20. XX wieku. Część z nich zaprojektował Janusz Dzierżawski, zostały one wzniesione dla pracowników Zakładów Amunicyjnych „Pocisk”[2].
Przy ulicy znajdują się zabytkowe latarnie gazowe, przeniesione tam w latach 30. XX wieku podczas elektryfikacji centrum Warszawy.
W grudniu 2018 na bocznej ścianie domu pod nr 59, w którym przez kilkanaście lat mieszkała Kora, wokalistka zespołu Maanam, odsłonięto neon Miłość to wieczna tęsknota ufundowany przez Urząd Dzielnicy Warszawa-Bielany[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom V. Żoliborz i Wola. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 127. ISBN 83-85584-61-7.
- ↑ Tomasz Urzykowski: Stare Bielany. Gazeta Wyborcza, 17 maja 2007. [dostęp 2010-03-08]. (pol.).
- ↑ Konrad Wojciechowski. Neon miłości na domu Kory. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 19 grudnia 2018.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta: warszawskie pożegnania. T. V Żoliborz i Wola. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 127-129. ISBN 83-85584-61-7.