Władimir Baskow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Baskow
Владимир Сергеевич Басков
14 zwycięstw
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

8 września 1913
Pieczenga

Data i miejsce śmierci

3 kwietnia 1989
Pietrozawodsk

Przebieg służby
Lata służby

1933–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

naczelnik aeroportu

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order „Znak Honoru” Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Władimir Siergiejewicz Baskow (ros. Владимир Сергеевич Басков, ur. 26 sierpnia?/8 września 1913 w Pieczendze, zm. 3 kwietnia 1989 w Pietrozawodsku) – radziecki lotnik wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1948).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w Aleksandrowsku (obecnie Polarnyj) i Powieńcu, od 1920 mieszkał w Pietrozawodsku, gdzie do 1927 uczył się w szkole powszechnej, a do 1930 w technikum pedagogicznym. Od 1931 pracował jako tokarz w Leningradzie, gdzie w 1933 ukończył szkołę pilotów. Od października 1933 służył w Armii Czerwonej, w grudniu 1934 ukończył wojskową szkołę lotników w Odessie, po czym 1935-1939 był instruktorem wojskowej szkoły lotników w Woroszyłowgradzie (obecnie Ługańsk). Od czerwca 1939 do października 1940 był pilotem doświadczalnym Naukowo-Badawczego Instytutu Wojskowych Sił Powietrznych, w listopadzie 1940 został zastępcą dowódcy eskadry w Orłowskim Okręgu Wojskowym. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako zastępca dowódcy eskadry 170 lotniczego pułku myśliwskiego na Froncie Zachodnim i Południowym, 9 października 1941 został ciężko ranny w nogę i odesłany do szpitala w Budionnowsku. Od marca 1942 do marca 1943 dowodził eskadrą 19 zapasowego pułku lotniczego w Nowosybirsku, potem eskadrą 518 myśliwskiego pułku lotniczego na Froncie Zachodnim, latem 1943 brał udział w operacji orłowskiej, w sierpniu 1943 podczas lądowania odniósł obrażenia i trafił do szpitala. Po wyleczeniu był dowódcą eskadry 518 myśliwskiego pułku lotniczego w Kuźniecku, a od marca do czerwca 1944 8 zapasowego pułku lotniczego w obwodzie saratowskim, następnie wrócił na front jako dowódca eskadry 291 myśliwskiego pułku lotniczego. Walczył na 3 (od czerwca do września 1944) i 1 Froncie Białoruskim (od listopada 1944 do maja 1945), uczestniczył w operacji witebsko-orszańskiej, mińskiej, wileńskiej, kowieńskiej, warszawsko-poznańskiej, pomorskiej i berlińskiej. Podczas walk był pięciokrotnie ranny, w końcu kwietnia 1945 stracił prawe oko. Wykonał 293 loty bojowe i stoczył 58 walk powietrznych, w których strącił osobiście 14 i w grupie 2 samoloty wroga. W sierpniu 1945 został zwolniony do rezerwy w stopniu majora, 1948-1952 był naczelnikiem aeroportu w Pietrozawodsku, 1952-1959 zastępcą dowódcą oddziału lotniczego ds. służby naziemnej w Pietrozawodsku, 1963-1979 ponownie był naczelnikiem aeroportu w Pietrozawodsku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władimir_Baskow&oldid=70433220”