Willa dyrektora Ligockiej Fabryki Chemicznej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Budynek od strony południowo-wschodniej (2022) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | ul. Franciszkańska 33, 40-708 Katowice |
Typ budynku | willa |
Styl architektoniczny | |
Kondygnacje | 3+1 |
Powierzchnia użytkowa | 681 m² |
Ukończenie budowy | 1910 |
Położenie na mapie Katowic | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°13′41,0″N 18°58′22,3″E/50,228056 18,972861 |
Willa dyrektora Ligockiej Fabryki Chemicznej – willa w Katowicach, położona przy ulicy Franciszkańskiej 33 w dzielnicy Ligota-Panewniki. Budynek stanowi siedzibę Miejskiego Domu Kultury „Ligota” w Katowicach, a powstał w 1910 roku dla dyrektora Ligockiej Fabryki Chemicznej, późniejszej Rafinerii. Został wybudowany w stylu historyzmu i secesji.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na przełomie XIX i XX wieku[1] w Ligocie, przy bocznicy do huty żelaza „Ida” została założona Ligocka Fabryka Chemiczna, w której na początku jej istnienia produkowano tlen i wodór. Z czasem zmieniono profil zakładu na rafinerię[2]. W tym okresie, po drugiej stronie Kłodnicy, przy ulicy Franciszkańskiej wzniesiono dyrektorską willę[2]. Ligota przekształcała się wówczas w podkatowicką miejscowość letniskową, a obok ligockiego dworca kolejowego wytyczono reprezentacyjną ulicę prowadząca do powstałego w latach 1903–1908 kompleksu klasztornego franciszkanów w Panewnikach. Przy niej powstało wiele secesyjnych willi, restauracja, urząd gminy i apteka[3][4].
Budynek dla dyrektora Ligockiej Fabryki Chemicznej został wybudowany w 1910 roku[5][6][7], a obok niego rozplanowano ogród[2]. Niektóre źródła podają, że początkowo w willi istniał pensjonat[8][7].
W 1981 roku w wyniku ruchów solidarnościowych budynek przy ulicy Franciszkańskiej 33 został opuszczony. Elżbieta Jasiok, kierująca wówczas Szkolnym Ogniskiem Muzycznym, zdobyła przychylność władz Katowic, by przeznaczyć budynek na placówkę kulturalną. W styczniu 1982 roku Ognisko Muzyczne zajęło piętro dawnej willi, a na parterze ulokowano filię dziecięco-młodzieżową Miejskiej Biblioteki Publicznej w Katowicach. Administrowanie obiektem powierzono dyrektorowi Domu Kultury na Koszutce, tworząc filię w Ligocie[9]. W 1987 roku ligocki dom kultury stał się samodzielną instytucją kultury[10]. W latach 1986–1991 budynek był siedzibą teatru GuGalander, z którego wywodzi się grupa Mumio oraz Teatr Gry i Ludzie[5].
W latach 1991–1993 pod nadzorem konserwatora zabytków przeprowadzono modernizację siedziby domu kultury[5]. W ramach prac przebudowano wnętrze[8]. Placówkę otwarto ponownie w listopadzie 1993 roku[10].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Willa dyrektora Ligockiej Fabryki Chemicznej to od 1982 roku[9] siedziba Miejskiego Domu Kultury „Ligota” w Katowicach[7] położona przy ulicy Franciszkańskiej 33 w Katowicach, na terenie dzielnicy Ligota-Panewniki[7]. Placówka prowadzi szeroko zakrojoną działalność kulturalną[5] dostosowaną do lokalnych potrzeb[11].
Jest to budynek częściowo murowany z cegły, częściowo tynkowany, z fragmentami w konstrukcji szachulcowej[8]. Posiada trzy kondygnacje nadziemne i jedną podziemną[7]. Nad poszczególnymi częściami budynku występują różne formy dachu, kryte czerwoną dachówką: naczółkowy[8], dwuspadowy i półszczytowy. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 681 m², a powierzchnia zabudowy 352 m²[7].
Willa powstała w stylu historyzmu i secesji[8]. Posiada różnego rodzaju detale architektoniczne: wykusz, drewniane elementy konstrukcyjne, obramowania okien, łuki odcinkowe oraz płaskorzeźbione drewniane płyciny[8].
Została wpisana do gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Płonka 2010 ↓, s. 100.
- ↑ a b c Płonka 2010 ↓, s. 101.
- ↑ Krukowiecka-Brzęczek 2016 ↓, s. 110.
- ↑ Kasprzyk 1996 ↓, s. 12.
- ↑ a b c d Barciak, Chojecka i Fertacz 2012 ↓, s. 285.
- ↑ Płonka 2015 ↓, s. 8.
- ↑ a b c d e f g Urząd Miasta Katowice: Miejski System Zarządzania-Katowicka Infrastruktura Informacji Przestrzennej. Zabytki. emapa.katowice.eu. [dostęp 2023-06-24]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Kasprzyk 1996 ↓, s. 87.
- ↑ a b Płonka 2010 ↓, s. 399.
- ↑ a b Płonka 2010 ↓, s. 400.
- ↑ Barciak, Chojecka i Fertacz 2012 ↓, s. 286.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Barciak, Ewa Chojecka, Sylwester Fertacz (red.), Katowice. Środowisko, dzieje, kultura, język i społeczeństwo, t. 2, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2012, ISBN 978-83-87727-29-1 .
- Maria Kasprzyk , Studium historyczno-urbanistyczne Katowic w granicach administracyjnych. Ligota. Tom I Tekst, Opublikowano w: Miejski System Zarządzania – Katowicka Infrastruktura Informacji Przestrzennej. Zabytki, Kraków: Pracownie Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. Pracownia Dokumentacji Naukowo-Historycznej, 1996 (pol.).
- Anna Krukowiecka-Brzęczek , Katowicka Ligota. Historia rozwoju przestrzennego. Wstęp do badań, „Wiadomości Konserwatorskie” (47), Warszawa: Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, 2016, s. 106-119, ISSN 0860-2395 (pol.).
- Grzegorz Płonka (red.), Zarys dziejów Ligoty i Panewnik: od zarania do czasów współczesnych, Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 2010, ISBN 978-83-7164-621-8 (pol.).
- Grzegorz Płonka (red.), Przewodnik po Ligocie i Panewnikach, Katowice: Rada Jednostki Pomocniczej nr 6 Ligota-Panewniki, 2015 (pol.).