XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina – Wikipedia, wolna encyklopedia
Finał XVII Konkursu Chopinowskiego | |
Pełna nazwa | XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina |
---|---|
Termin | (13–24 kwietnia 2015 – eliminacje) |
Państwo | |
Miejscowość | |
Obiekt | |
Organizator | |
Tematyka | |
Strona internetowa |
XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również XVII Konkurs Chopinowski) – 17. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która odbyła się 1–23 października 2015 w Warszawie. Organizatorem konkursu był Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Wcześniej w dniach 13–24 kwietnia 2015 odbyły się eliminacje.
Do udziału w konkursie zakwalifikowano 84 pianistów z 20 krajów – siedmiu z pominięciem eliminacji (jako laureatów prestiżowych konkursów pianistycznych w latach ubiegłych) i 77 po przeprowadzonych eliminacjach[1]. Ostatecznie w konkursie wystąpiło 78 pianistów (w tym siedmiu kolejny już raz[a]).
Przesłuchania konkursowe zostały podzielone na trzy etapy, które odbyły się w dniach: 3–7 października, 9–12 października oraz 14–16 października[2]. Koncerty finałowe trwały od 18 do 20 października. Konkurs wygrał Koreańczyk Cho Seong-jin zdobywając nagrodę główną w postaci złotego medalu i kwoty w wysokości 30 000 €[3][4]. W dniach 21–23 października odbyły się trzy koncerty laureatów[2].
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Do 1 grudnia 2014 chęć udziału w konkursie zgłosiło 450 pianistów z 45 krajów (w porównaniu do XVI Konkursu Chopinowskiego nastąpił wzrost chętnych o 97 osób)[5]. Specjalna komisja[b] dokonała selekcji przed eliminacjami, w wyniku której odrzucono blisko ⅔ zgłoszeń.
Eliminacje odbyły się w dniach 13–24 kwietnia 2015. Wzięło w nich udział 152 pianistów z 27 krajów, którzy zaprezentowali trwający ok. 30 minut program. Oceny dokonało 14-osobowe międzynarodowe jury pod przewodnictwem prof. Katarzyny Popowej-Zydroń[1][c].
Poprzez eliminacje do konkursu zakwalifikowano 77 osób. Po raz pierwszy regulamin konkursu dopuszczał do konkursu głównego (bez konieczności występu w eliminacjach) zwycięzców lub laureatów niektórych, prestiżowych konkursów pianistycznych. Siedmiu pianistów – po przesłaniu zgłoszenia – zapewniło sobie udział dzięki osiągnięciom w prestiżowych konkursach: Dinara Klinton (Ukraina), Nozomi Nakagiri (Japonia), Rachel Naomi Kudo i Eric Lu (Stany Zjednoczone) oraz Andrzej Wierciński, Łukasz Krupiński i Krzysztof Książek (Polska)[1].
Wśród 84 zakwalifikowanych pianistów najliczniejszą grupę stanowili reprezentanci Chin i Polski (po 15). Ponadto w konkursie udział wzięło 12 pianistów z Japonii, dziewięciu z Korei Południowej, siedmiu z Rosji, pięciu ze Stanów Zjednoczonych, po trzech z Kanady, Wielkiej Brytanii i Włoch oraz dwóch z Czech[1]. Pozostałych dziesięciu jednoosobowo reprezentowało swój kraj.
Po raz pierwszy w historii eliminacje można było oglądać w Internecie (na stronie internetowej konkursu), za pomocą aplikacji mobilnej na systemy operacyjne iOS i Android oraz poprzez kanał YouTube. Organizatorzy zanotowali ok. 34 tys. użytkowników aplikacji konkursowej[1].
Kalendarz eliminacji | |||||||||||
Data | |||||||||||
13.04 | 14.04 | 15.04 | 16.04 | 17.04 | 18.04 | 19.04 | 20.04 | 21.04 | 22.04 | 23.07 | 24.04 |
10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 |
Uczestnicy eliminacji[9]
|
Program eliminacji obejmował wyłącznie utwory Fryderyka Chopina, grane z pamięci, do których mogły wejść odpowiednio: etiudy, mazurki, nokturny, scherza, ballady, fantazje lub barkarole[10]. Każdy z pianistów wykonał 6 utworów (w tym obowiązkowo trzy etiudy i jeden mazurek).
W eliminacjach pianiści najchętniej wybierali Etiudę a-moll op. 25 nr 11, bowiem zagrało ją 75 pianistów, a Etiudę F-dur op. 10 nr 8 i Etiudę gis-moll op. 25 nr 6 wybrało 48 pianistów. Z repertuarowego wykazu utworów eliminacyjnych nikt z pianistów nie zdecydował się na wybór mazurków takich jak: Mazurek As-dur op. 17 nr 3, Mazurek c-moll op. 30 nr 1, Mazurek H-dur op. 41 nr 2 czy Mazurek As-dur op. 41 nr 3.
Konkurs[edytuj | edytuj kod]
Kalendarium[edytuj | edytuj kod]
Kalendarz konkursu[2] | |||||||||||||||||||||||
Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||||
1.10 | 2.10 | 3.10 | 4.10 | 5.10 | 6.10 | 7.10 | 8.10 | 9.10 | 10.10 | 11.10 | 12.10 | 13.10 | 14.10 | 15.10 | 16.10 | 17.10 | 18.10 | 19.10 | 20.10 | 21.10 | 22.10 | 23.10 | |
Koncerty inauguracyjne | 20:00 | 18:00 19:30 | |||||||||||||||||||||
I etap | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | ||||||||||||||||||
II etap | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | |||||||||||||||||||
III etap | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | ||||||||||||||||||||
Finał | 18:00 | 18:00 | 18:00 | ||||||||||||||||||||
Koncerty laureatów | 19:00 | 19:00 | 19:00 |
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
Do I etapu konkursu przystąpiło ostatecznie 78 osób (z zakwalifikowanych 84[h] uczestników) z 20 państw.
Uczestnicy I etapu
|
Repertuar[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z tradycją, w konkursie wykonywane były z pamięci wyłącznie utwory Fryderyka Chopina. Regulamin stanowił, że uczestnicy mieli do wyboru określone utwory Chopina spośród dostępnych grup. Niedopuszczalne było wykonywanie tych samych utworów na różnych etapach[11].
Wykaz utworów | ||||
Faza konkursu | Utwór | |||
Etap I | Jedna z następujących etiud: Etiuda C-dur op. 10 nr 1 Etiuda cis-moll op. 10 nr 4 Etiuda Ges-dur op. 10 nr 5 Etiuda F-dur op. 10 nr 8 Etiuda c-moll op. 10 nr 12 Etiuda a-moll op. 25 nr 11 | Jedna z następujących etiud: Etiuda a-moll op. 10 nr 2 Etiuda C-dur op. 10 nr 7 Etiuda As-dur op. 10 nr 10 Etiuda Es-dur op. 10 nr 11 Etiuda a-moll op. 25 nr 4 Etiuda e-moll op. 25 nr 5 Etiuda gis-moll op. 25 nr 6 Etiuda h-moll op. 25 nr 10 | Jeden z następujących utworów: Ballada g-moll op. 23 Ballada F-dur op. 38 Ballada As-dur op. 47 Ballada f-moll op. 52 Barkarola Fis-dur op. 60 Fantazja f-moll op. 49 Scherzo h-moll op. 20 Scherzo b-moll op. 31 Scherzo cis-moll op. 39 Scherzo E-dur op. 54 | Jeden z następujących utworów: Nokturn H-dur op. 9 nr 3 Nokturn cis-moll op. 27 nr 1 Nokturn Des-dur op. 27 nr 2 Nokturn G-dur op. 37 nr 2 Nokturn c-moll op. 48 nr 1 Nokturn fis-moll op. 48 nr 2 Nokturn Es-dur op. 55 nr 2 Nokturn H-dur op. 62 nr 1 Nokturn E-dur op. 62 nr 2 Etiuda E-dur op. 10 nr 3 Etiuda es-moll op. 10 nr 6 Etiuda cis-moll op. 25 nr 7 |
Etap II | Jeden z następujących walców: Walc Es-dur op. 18 Walc As-dur op. 34 nr 1 Walc F-dur op. 34 nr 3 Walc As-dur op. 42 Walc As-dur op. 64 nr 3 | Jeden z następujących utworów: Ballada g-moll op. 23 Ballada F-dur op. 38 Ballada As-dur op. 47 Ballada f-moll op. 52 Barkarola Fis-dur op. 60 Fantazja f-moll op. 49 Scherzo h-moll op. 20 Scherzo b-moll op. 31 Scherzo cis-moll op. 39 Scherzo E-dur op. 54 Polonez-Fantazja As-dur op. 61 | Jeden z następujących polonezów: Andante spianato i Polonez Es-dur op. 22 Polonez fis-moll op. 44 Polonez As-dur op. 53 albo oba Polonezy z op. 26 | |
Utwór dodatkowy: Dowolny utwór lub utwory Fryderyka Chopina, jeżeli pozostała część występu nie wypełnia określonego minimum czasu (30–40 minut). | ||||
Etap III | Jedna z następujących sonat: Sonata b-moll op. 35 lub Sonata h-moll op. 58 albo wszystkie Preludia z op. 28 | Pełny cykl mazurków spośród następujących opusów: 17 24 30 33 41 50 56 59 | ||
Utwór dodatkowy: Dowolny utwór lub utwory Fryderyka Chopina, jeżeli pozostała część występu nie wypełnia określonego minimum czasu (50–60 minut). | ||||
Finał | Jeden z koncertów: Koncert fortepianowy e-moll op. 11 albo Koncert fortepianowy f-moll op. 21 |
Wybierane utwory[edytuj | edytuj kod]
W I etapie pianiści najchętniej wybierali Etiudę F-dur op. 10 nr 8, bowiem zagrało ją 19 pianistów, Etiudę a-moll op. 25 nr 11 (18 pianistów) i Nokturn Des-dur op. 27 nr 2 (17 pianistów)[2]. Nikt natomiast nie zdecydował się w tym etapie na wybór Etiudy es-moll op. 10 nr 6, a Etiudę E-dur op. 10 nr 3 wybrał tylko jeden pianista – Rosjanin Dmitrij Szyszkin[2].
W II etapie pianiści najchętniej wybierali Walca F-dur op. 34 nr 3, bowiem zagrało go 18 pianistów, Poloneza As-dur op. 53 (17 pianistów) i Andante spianato i Poloneza Es-dur op. 22 (14 pianistów)[2]. Nikt natomiast nie zdecydował się w tym etapie na wybór repertuarowego Scherza E-dur op. 54, a Walc As-dur op. 64 nr 3 i Scherzo h-moll op. 20 wybrał tylko jeden pianista[2]. Z utworów dodatkowych uzupełniających program repertuarowy tego etapu pianiści najchętniej wybierali Walca a-moll op. 34 nr 2 (5 pianistów)[2].
W III etapie pianiści najchętniej wybierali Sonatę b-moll op. 35, bowiem zagrało ją 9 pianistów, Sonatę h-moll op. 58 oraz Mazurki op. 59 (7 pianistów)[2]. Z utworów dodatkowych uzupełniających program repertuarowy tego etapu pianiści najchętniej wybierali: Polonez-Fantazję As-dur op. 61, Etiudę cis-moll op. 25 nr 7, Etiudę c-moll op. 25 nr 12 i Impromptu Ges-dur op. 51 (3 pianistów)[2].
W finale dziewięciu pianistów zdecydowało się na wykonanie Koncertu fortepianowego e-moll op. 11, tylko Kanadyjczyk Charles Richard-Hamelin wybrał Koncert f-moll op. 21[2].
W konkursie głównym pianiści najchętniej wybierali: Barkarolę Fis-dur op. 60 (22 pianistów), Scherzo cis-moll op. 39 (21 pianistów), Etiudę a-moll op. 25 nr 11 (20 pianistów) i Balladę f-moll op. 52 (20 pianistów)[2]. Z repertuarowego wykazu utworów nikt z pianistów nie zdecydował się w konkursie głównym na zagranie Etiudy es-moll op. 10 nr 6[2].
Utwory zagrane na XVII Konkursie Chopinowskim[2]
|
Fortepiany konkursowe[edytuj | edytuj kod]
Pianiści uczestniczący w XVII Konkursie Chopinowskim mogli wybrać fortepian, na którym będą grać podczas konkursu, spośród czterech instrumentów następujących marek: Fazioli, Kawai, Yamaha oraz Steinway. Instrumenty wybierano od 28 września 2015 w Sali Koncertowej Filharmonii Narodowej, każdy uczestnik miał do dyspozycji 15 minut na zapoznanie się z fortepianami oraz podjęcie decyzji, a dzień przed rozpoczęciem konkursu podano ich wybory do wiadomości. Fortepian Yamaha wybrało 35 osób, Steinway – 31, Kawai – 11, a Fazioli – 1 osoba[12].
Jury[edytuj | edytuj kod]
Narodowy Instytut Fryderyka Chopina do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołał jury, w następującym składzie[13]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Katarzyna Popowa-Zydroń | Polska | przewodnicząca jury[14] |
2. | Dmitrij Aleksiejew | Rosja | członek jury |
3. | Martha Argerich | Argentyna | członek jury |
4. | Akiko Ebi | Japonia | członek jury |
5. | Philippe Entremont | Francja | członek jury |
6. | Nelson Goerner | Argentyna | członek jury |
7. | Adam Harasiewicz | Polska | członek jury |
8. | Andrzej Jasiński | Polska | członek jury |
9. | Dina Joffe | Łotwa | członek jury |
10. | Li Yundi | Chiny | członek jury |
11. | Garrick Ohlsson | Stany Zjednoczone | członek jury |
12. | Janusz Olejniczak | Polska | członek jury |
13. | Piotr Paleczny | Polska | członek jury |
14. | Ewa Pobłocka | Polska | członek jury |
15. | John Rink | Stany Zjednoczone | członek jury |
16. | Wojciech Świtała | Polska | członek jury |
17. | Đặng Thái Sơn | Wietnam | członek jury |
W pracach jury uczestniczyli ponadto dyrektor konkursu Artur Szklener oraz sekretarz jury Jerzy Michniewicz[15].
System oceny występu pianistów[edytuj | edytuj kod]
Jurorzy oceniali występ pianisty na podstawie dwóch kryteriów podanych w Regulaminie jury Konkursu[16]:
Kryteria oceny pianistów | |||
Faza konkursu | Kryterium podstawowe | Kryterium dodatkowe | System korekcyjny oceny punktowej |
Etap I[j] | Deklaracja „tak” lub „nie” dotycząca promocji do następnego etapu czy finału | Skala punktowa (1–25) | Weryfikacja oceny jurora, która odbiega od średniej arytmetycznej pozostałych jurorów w przedziale ±3 punkty |
Etap II | Weryfikacja oceny jurora, która odbiega od średniej arytmetycznej pozostałych jurorów w przedziale ±2 punkty | ||
Etap III | |||
Finał | Skala punktowa (1–10) | — |
Oceny jurorów[edytuj | edytuj kod]
Każdy juror w konkursie mógł wydać maksymalnie 151 ocen (w tym 78 w etapie I, 43 w etapie II, 20 w etapie III i 10 w finale) oraz 141 deklaracji promocji, choć zdarzyły się wypadki mniejszej liczby ocen i deklaracji z powodu nieobecności bądź nieoceniania – z przyczyn regulaminowych – swojego studenta. Najbardziej trafnymi w deklaracjach promocji okazali się: Akiko Ebi, wydając tylko 25 deklaracji nietrafionych (promując pianistów, którzy odpadli czy też nie promując pianistów, którzy przeszli dalej) – co oznacza 82,3% trafnych deklaracji i Nelson Goerner, wydając tylko 26 deklaracji nietrafionych – co oznacza 81,6% trafnych deklaracji. Natomiast mało trafnym jurorem w deklaracjach promocji okazał się Philippe Entremont, wydając aż 51 deklaracji nietrafionych – co oznacza 63,8% trafnych deklaracji. Najbardziej precyzyjnymi jurorami w ocenach pianistów okazali się: Đặng Thái Sơn, którego oceny korygowano tylko 11 razy – co oznacza 92,0% trafnych ocen i Piotr Paleczny (oceniający po raz siódmy w gronie jurorów Konkursu Chopinowskiego), którego oceny korygowano tylko 16 razy – co oznacza 89,3% trafnych ocen. Natomiast mało precyzyjnym jurorem w ocenach pianistów okazał się Philippe Entremont, którego oceny korygowano aż 72 razy – co oznacza 52,3% trafnych ocen.
Trafność deklaracji i ocen jurorów | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lp. | Juror | Kraj | Faza konkursu | Łącznie | Wskaź. dekl. trafnych % | Wskaź. ocen trafnych % | ||||||||||||
Etap I | Etap II | Etap III | Finał | |||||||||||||||
Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | Licz. ocen | Ocen. skor. | Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | |||||
1. | Dmitrij Aleksiejew | 75 | 19 | 3 | 42 | 12 | 9 | 16 | 4 | 3 | 10 | 2 | 143 | 35 | 17 | 73,7 | 88,1 | |
2. | Martha Argerich | 78 | 21 | 11 | 43 | 9 | 15 | 20 | 2 | 1 | 10 | 1 | 151 | 32 | 28 | 77,3 | 81,5 | |
3. | Akiko Ebi | 78 | 14 | 7 | 43 | 9 | 17 | 20 | 2 | 5 | 10 | 3 | 151 | 25 | 32 | 82,3 | 78,8 | |
4. | Philippe Entremont | 78 | 25 | 32 | 43 | 18 | 28 | 20 | 8 | 8 | 10 | 4 | 151 | 51 | 72 | 63,8 | 52,3 | |
5. | Nelson Goerner | 78 | 15 | 11 | 43 | 7 | 14 | 20 | 4 | 1 | 10 | 1 | 151 | 26 | 27 | 81,6 | 82,1 | |
6. | Adam Harasiewicz | 78 | 21 | 8 | 43 | 16 | 14 | 20 | 4 | 3 | 10 | 6 | 151 | 41 | 31 | 70,9 | 79,5 | |
7. | Andrzej Jasiński | 77 | 23 | 5 | 42 | 12 | 7 | 20 | 6 | 4 | 10 | 4 | 149 | 41 | 20 | 70,5 | 86,6 | |
8. | Dina Joffe | 78 | 23 | 9 | 43 | 9 | 14 | 20 | 4 | 3 | 10 | 4 | 151 | 36 | 30 | 74,5 | 80,1 | |
9. | Li Yundi | 58 | 14 | 14 | 26 | 11 | 8 | 20 | 4 | 4 | 10 | 0 | 114 | 29 | 26 | 72,1 | 77,2 | |
10. | Garrick Ohlsson | 78 | 18 | 8 | 43 | 13 | 15 | 20 | 4 | 6 | 10 | 4 | 151 | 35 | 33 | 75,2 | 78,1 | |
11. | Janusz Olejniczak | 78 | 18 | 2 | 43 | 10 | 11 | 20 | 4 | 6 | 10 | 2 | 151 | 32 | 21 | 77,3 | 86,1 | |
12. | Piotr Paleczny | 77 | 15 | 4 | 43 | 13 | 6 | 20 | 4 | 3 | 10 | 3 | 150 | 32 | 16 | 77,1 | 89,3 | |
13. | Ewa Pobłocka | 75 | 13 | 8 | 42 | 12 | 11 | 20 | 6 | 2 | 10 | 0 | 147 | 31 | 21 | 77,4 | 85,7 | |
14. | Katarzyna Popowa-Zydroń | 72 | 17 | 6 | 39 | 7 | 7 | 19 | 6 | 4 | 10 | 2 | 140 | 30 | 19 | 76,9 | 86,4 | |
15. | John Rink | 78 | 15 | 17 | 43 | 10 | 11 | 20 | 4 | 6 | 10 | 4 | 151 | 29 | 38 | 79,4 | 74,8 | |
16. | Wojciech Świtała | 77 | 25 | 9 | 42 | 8 | 7 | 20 | 4 | 2 | 10 | 2 | 149 | 37 | 20 | 73,4 | 86,6 | |
17. | Đặng Thái Sơn | 74 | 15 | 5 | 39 | 11 | 4 | 17 | 5 | 0 | 7 | 2 | 137 | 31 | 11 | 76,2 | 92,0 |
Komitet honorowy konkursu[edytuj | edytuj kod]
Organizatorzy powołali również Komitet honorowy XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Znalazło się w nim dziewięć osobistości ze świata kultury i sztuki z różnych krajów[17]:
Lp. | Osoba | Kraj |
1. | Mirosław Bałka | Polska |
2. | Norman Davies | Wielka Brytania |
3. | Umberto Eco | Włochy |
4. | Fu Cong | Chiny |
5. | Jiří Kylián | Czechy |
6. | Krzysztof Penderecki | Polska |
7. | Stanisław Skrowaczewski | Polska |
8. | Tomas Venclova | Litwa |
9. | Andrzej Wajda | Polska |
Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]
Koncerty inauguracyjne[edytuj | edytuj kod]
Konkurs rozpoczął się 1 października 2015 koncertem inauguracyjnym w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Wystąpili Nelson Goerner i Martha Argerich, którzy wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej wykonali Koncert fortepianowy a-moll op. 17 Ignacego Jana Paderewskiego (Goerner) i Koncert fortepianowy a-moll op. 54 Roberta Schumanna (Argerich). Ponadto orkiestra wykonała Polonez na orkiestrę symfoniczną Krzysztofa Pendereckiego (było to prawykonanie tego utworu, który został napisany z okazji konkursu)[18]. 2 października 2015 odbyły się dwa następne koncerty inauguracyjne. W Filharmonii Narodowej wystąpił Garrick Ohlsson, a Martha Argerich zagrała wraz z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Sali Koncertowej NOSPR w Katowicach[19].
I etap[edytuj | edytuj kod]
3 października 2015 rozpoczął się I etap konkursu. Pianiści występowali w kolejności ustalonej na podstawie losowania liter alfabetu (30 września o godz. 17:00 wylosowano literę „B”). Jako pierwszy w I etapie wystąpił Polak Tymoteusz Bies. Uczestnicy przez pięć kolejnych dni występowali kolejno w dwóch sesjach: porannej (rozpoczynającej się o godzinie 10:00) i popołudniowej (rozpoczynającej się o godzinie 17:00). Każdy z pianistów wykonywał cztery utwory w czasie ok. 20–25 minut. Warto dodać, że publiczność swoim występem w pierwszym etapie poruszył Chińczyk Luo Xin, który jest pianistą niewidomym[20].
Poszczególni jurorzy oceniali występ pianisty w tym etapie na podstawie dwóch kryteriów: według skali punktowej (przyznając mu od 1 do 25 punktów) oraz subiektywnej deklaracji dopuszczenia go do II etapu (tak albo nie). 7 października 2015 około godz. 20:00 Miyako Arishima z Japonii zakończyła przesłuchania I etapu, po czym jury przystąpiło do analizy wyników oraz decyzji o dopuszczeniu pianistów do II etapu.
Wyniki I etapu[edytuj | edytuj kod]
W dniu zakończenia konkursu organizatorzy podali punktację jury (wyniki opracowano na tej podstawie). Klasyfikacja pianistów po I etapie była następująca[21]:
Punktacja I etapu
|