Ye Jianying – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ye Jianying
叶剑英
Ilustracja
Yuánshuài (元帥) Yuánshuài (元帥)
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1897
Guangdong, Chiny

Data i miejsce śmierci

22 października 1986
Pekin, Chiny

Przebieg służby
Siły zbrojne

 Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza

Główne wojny i bitwy

Długi Marsz

Późniejsza praca

polityk

Odznaczenia
Order 1 sierpnia I klasy (Chiny) Order Niepodległości i Wolności I klasy (Chiny) Order Wyzwolenia I klasy (Chiny)
Ye Jianying
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

叶剑英

Pismo tradycyjne

葉劍英

Hanyu pinyin

Yè Jiànyīng

Wade-Giles

Yeh Chien-ying

Wymowa (IPA)

[jɛ̂ tɕjân.íŋ]

Ye Jianying
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1897
Guangdong

Data i miejsce śmierci

22 października 1986
Pekin

Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
Okres

od 5 marca 1978
do 18 czerwca 1983

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Song Qingling[1]

Następca

Peng Zhen[2] Li Xiannian[3]

Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin[4]
Okres

od 30 sierpnia 1973
do 12 września 1982

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Hua Guofeng

Minister obrony narodowej Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 17 stycznia 1975
do 26 lutego 1978

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Lin Biao

Następca

Xu Xiangqian

Ye Jianying (ur. 28 kwietnia 1897, zm. 22 października 1986) – chiński wojskowy i polityk komunistyczny, marszałek CHhRL, formalna głowa państwa w latach 1978–1983.

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Był prodziekanem wojskowej Akademii Whampoa. W 1924 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. W czasie wojny domowej z Kuomintangiem w latach 1927–1937 jeden z głównych dowódców sił komunistycznych. Był jednym z twórców planu Długiego Marszu i jego uczestnikiem.

Od 1945 roku członek KC KPCh, w 1955 roku został marszałkiem ChRL. Od 1966 roku członek Biura Politycznego Partii.

Stronnik Deng Xiaopinga; w 1976 roku jako głównodowodzący armii zorganizował aresztowanie bandy czworga i przekonał do tego kroku Hua Guofenga.

W latach 1978–1983 jako Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych był formalnie głową państwa. 30 września 1981 roku jako jeden z pierwszych chińskich polityków podjął kwestię pokojowego zjednoczenia z Tajwanem; 9-punktowa deklaracja Ye stała się później podstawą doktryny jeden kraj, dwa systemy.

Po 1985 roku wycofał się z polityki.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako pełniąca obowiązki Przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych
  2. Przewodniczący Stałego Komitetu OZPL
  3. Jako Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
  4. Od 7 października 1976 Pierwszy Wiceprzewodniczący Komunistycznej Partii Chin

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.