Cibarcos – Wikipédia, a enciclopédia livre

Localização dos cibarcos

Os cibarcos ou cabarcos (latim: cibarci ou cabarci) foram um povo galaico da Galécia, situado por Plínio (Hist. Nat., IV.20.111) no Convento Lucense e que os cita, por ordem, depois dos albiões e antes dos egovarros.

Localização geográfica[editar | editar código-fonte]

É-lhes atribuído território costeiro, em torno ao actual município de Riba d'Eu, de forma que o rio Eo os separava dos albiões, enquanto que mais a Ocidente se situavam os egovarros. A sua identificação, que remonta a Vicetto, na sua Historia de Galicia, apoia-se no seguimento do seu nome nas duas freguesias denominadas Cabarcos, situadas no concelho de Barreiros. Identificação que Vicente Risco, Florentino L. Cuevillas e outros mantiveram. Embora com algumas dúvidas é utilizada pelo francês Alain Tranoy.[1]


Entretanto, Santos Yanguas situa os cibarcos no centro costeiro, entre o rio Navia e o Eo.[2]

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • Schulten, Adolf, Los cántabros y astures y su guerra con Roma. Madrid. Espasa Calpe. 1945
  • Cuevillas, Florentino L., Prehistoria, t. III, in Otero Pedrayo, Ramón, Historia de Galiza, reimpresión. Madrid. Edit. Akal. 1980
  • Tranoy, A., La Galice Romaine: Recherches sur le Nord-Ouest da la Péninsule Ibérique dans l'Antiquité. Paris. Diffusion de Boccard. 1981.
  • Santos Yanguas, Narciso, La romanización de Asturias. Madrid. Edic. Istmo. 1992

Referências

  1. Tranoy, Alain (1981). La Galice Romaine. Recherches sur le nord-ouest de la péninsule ibérique dans l’antiquité. (em francês). Paris: Diffusion Boccard 
  2. Santos Yanguas, Narciso, La romanización de Asturias. Madrid. Edic. Istmo. 1992