Governo Nacional Ucraniano (1941) – Wikipédia, a enciclopédia livre

   |- style="font-size: 85%;"        |Erro::  valor não especificado para "nome_comum"    |- style="font-size: 85%;"        | Erro::  valor não especificado para "continente" 


Українське Державне Правління
Ukrainske Derzhavne Pravlinnia

Governo Nacional Ucraniano

Estado não reconhecido


1941
 

 

Flag Brasão
Bandeira Selo
Capital Lviv
Língua oficial Ucraniano
Governo Ditadura republicana
Primeiro-ministro
 • 1941 Yaroslav Stetsko
Período histórico Segunda Guerra Mundial
 • 30 de junho de 1941 Proclamação
 • 1112 de julho de 1941 Dissolução

O Governo Nacional Ucraniano [1] (em ucraniano: Українське Державне Правління (УДП), transl. Ukrainske Derzhavne Pravlinnia (UDP); lit. Conselho de Estado Ucraniano) foi um breve governo autoproclamado ucraniano durante a invasão alemã da União Soviética. O governo foi declarado pela proclamação do Estado ucraniano em 30 de junho de 1941, que também se comprometeu a trabalhar com Alemanha Nazista. Foi liderado pela facção de Stepan Bandera da Organização dos Nacionalistas Ucranianos, a OUN-B.

Quando as tropas alemãs entraram em Lviv, as autoridades alemãs ordenaram à liderança dos nacionalistas ucranianos que se dispersasse. No entanto, isso não aconteceu e seus líderes foram presos.

História[editar | editar código-fonte]

A Alemanha Nazista lançou a Operação Barbarossa, seu ataque à União Soviética, em 22 de junho. Naquele dia, os líderes da OUN reuniram-se em Cracóvia, na Polônia ocupada, e estabeleceram um Comitê Nacional Ucraniano (UNK), como passo em direção a um Estado ucraniano. O general Vsevolod Petriv foi eleito chefe do comitê à revelia, com Volodymyr Horbovy escolhido como líder interino e Viktor Andriievsky como segundo vice. Enviou um memorando a Adolf Hitler afirmando as aspirações do povo ucraniano à independência, a prontidão para lutar contra a URSS e a esperança de que a Alemanha respeitasse a soberania ucraniana. Em 5 de Julho, a polícia de segurança alemã prendeu os organizadores do comitê, pondo fim à sua existência. [2]

Os alemães ocuparam Lviv em 30 de junho. Henryk Szyper relatou que "bandeiras alemãs e ucranianas foram penduradas em todos os lugares" para dar as boas-vindas às tropas alemãs, e a população "esperava que um estado ucraniano de tipo fascista fosse estabelecido". [3] Muitos pensaram que encontraram um novo aliado na Alemanha Nazista.

No primeiro dia da ocupação alemã da cidade, uma das alas da Organização dos Nacionalistas Ucranianos (OUN) declarou a restauração do Estado ucraniano independente. Yaroslav Stetsko proclamou em Lviv o governo de uma Ucrânia independente que "trabalhará em estreita colaboração com a Grande Alemanha Nacional-Socialista, sob a liderança do seu líder Adolf Hitler, que está a formar uma nova ordem na Europa e no mundo" - como afirmado no texto do "Ato de Proclamação do Estado Ucraniano". Isso foi feito sem a aprovação prévia dos alemães. A Declaração de Independência apanhou as autoridades alemãs completamente de surpresa, e elas viram-na como uma tentativa de golpe de Estado. [4]

Durante a manhã de 30 de junho, uma Milícia Popular Ucraniana ad hoc estava sendo formada na cidade pela OUN. Incluía ativistas da OUN que se mudaram de Cracóvia com os alemães, membros da OUN que viviam em Lviv e antigos polícias soviéticos que tinham decidido mudar de lado ou que eram membros da OUN que se tinham infiltrado na polícia soviética. [5]:227-9 Iniciou o primeiro de dois pogroms violentos no dia seguinte.

Em 5 de julho, o líder da OUN-B, Bandera, foi colocado sob prisão honorária (em latim: custodia honesta) em Cracóvia e transportado para Berlim no dia seguinte. Em 14 de julho, ele foi libertado, mas obrigado a permanecer em Berlim. Em 12 de julho de 1941, ele foi acompanhado em Berlim por Stetsko, a quem os alemães haviam transferido de Lviv após uma tentativa frustrada de assassinato por pessoas desconhecidas. [6] Bandera e Stetsko foram detidos na prisão central de Berlim, em Spandau, de 15 de setembro de 1941 até janeiro de 1942, quando foram transferidos para o quartel especial do campo de concentração de Sachsenhausen para prisioneiros políticos de alto perfil, Zellenbau. [7] Alguns dos nacionalistas ucranianos foram levados à clandestinidade e, a partir de então, lutaram contra os nazistas, ao mesmo tempo que continuaram a lutar contra os poloneses e as forças soviéticas (ver Exército Insurgente Ucraniano).

Dois anos após a declaração, os alemães prenderam ou mataram 80% da liderança da OUN-B. [8] [9] [10] [11]

Os próprios Bandera e Stetsko foram libertados em 1944 pelos alemães. [12]

Estrutura governamental[editar | editar código-fonte]

Nome Cargo(s)
Yaroslav Stetsko Primeiro-ministro
Marian Panchyshyn
  • Vice-primeiro-ministro
  • Ministro da Saúde
  • Secretário do Ministério da Saúde
Roman Osinchuk Vice-Ministro da Saúde
Lev Rebet Vice-primeiro-ministro
Volodymyr Lysy Ministro do Interior
Konstantyn Pankivsky Vice-Ministro do Interior
Volodymyr Stakhiv Ministro das Relações Exteriores
Oleksandr Maritchak Vice-Ministro das Relações Exteriores
Vsevolod Petriv Ministro da Defesa
Roman Shukhevych Vice-Ministro da Defesa
Oleksandr Hasyn Vice-Ministro da Defesa
Mykola Lebed Ministro da Segurança do Estado
Yulian Fedusevych Ministro da Justiça
Bohdan Dzerovych Vice-Ministro da Justiça
Yevhen Khraplyvy Ministro da Agricultura
Andriy Piasetsky Vice-Ministro da Agricultura
Volodymyr Radzykevych Ministro da Educação
N. Moroz Ministro das Comunicações
Oleksandr Hai-Holovko Ministro da Informação
Ivan Klymiv-Lehenda Ministro da Coordenação Política
Kost Levytsky Chefe do Conselho de Idosos

Referências

  1. Magocsi, Robert Paul (2002). The Roots of Ukrainian Nationalism. [S.l.]: University of Toronto Press. 33 páginas 
  2. «Ukrainian National Committee (Cracow)» 
  3. Rossolinski-Liebe, Grzegorz (Out 2014). Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. [S.l.: s.n.] ISBN 9783838206042 
  4. OUN-German Relations 1941-1945, Taras Hunczak. (1994). From German-Ukrainian relations in historical perspective. Hans-Joachim Torke, John-Paul Himka, eds. Edmonton, Alberta: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, University of Alberta. pg. 178
  5. Himka, John-Paul (2011). «The Lviv Pogrom of 1941: The Germans, Ukrainian Nationalists, and the Carnival Crowd». Canadian Slavonic Papers. 53 (2–4): 209–243. ISSN 0008-5006. doi:10.1080/00085006.2011.11092673. Taylor & Francis 
  6. Після проголошення держави й уряду наложили на нього дня 5.7. почесний арешт (Еренгафт) та перевезли його до Берліна. Дня 14.7 провідника організації звільнено із забороною опускати Берлін. p.420 ОУН в 1941 році: документи: В 2-х ч Ін-т історії України НАН України К. 2006 ISBN 966-02-2535-0
  7. Berkhoff, K.C. and M. Carynnyk 'The Organization of Ukrainian Nationalists and Its Attitude toward Germans and Jews: Iaroslav Stets'ko's 1941 Zhyttiepys' in: Harvard Ukrainian Studies, vol. 23 (1999), nr. 3/4, pp. 149–184.
  8. Timothy Snyder. The Causes of Ukrainian-Polish Ethnic Cleansing 1943. Past & Present, No. 179 (May, 2003), pp. 207
  9. Організація українських націоналістів і Українська повстанська армія. Інститут історії НАН України.2004р Організація українських націоналістів і Українська повстанська армія,
  10. І.К. Патриляк. Військова діяльність ОУН(Б) у 1940–1942 роках. — Університет імені Шевченко \Ін-т історії України НАН України Київ, 2004
  11. ОУН в 1941 році: документи: В 2-х ч Ін-т історії України НАН України К. 2006 ISBN 966-02-2535-0
  12. Breitman, Richard (2012). Hitler's shadow : Nazi war criminals, U.S. intelligence, and the Cold War. [S.l.]: National Archives. ISBN 130034735X 

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • А.Бедрій «Українська Держава відновлена Актом 30 червня 1941 року» — Нью-Йорк-Лондон-Мюнхен-Торонто: «Українська Центральна Інформаційна Служба», 1981 р.
  • Енциклопедія ОУН-УПА — https://web.archive.org/web/20090307042430/http://oun-upa.org.ua/encyclopaedia/
  • Література: Ilnytzkyj R. Deutschland und die Ukraine (1934 — 1945), т. II. Мюнхен 1956;
  • Паньківський К. Від Держави до Комітету (літо 1941 у Львові). Нью-Йорк — Торонто 1957;
  • Armstrong J. A. Ukrainian Nationalism. 2 вид. Нью-Йорк 1963;
  • Ребет Л. Світла і тіні ОУН. Мюнхен 1964;
  • Стецько Я. 30 червня 1941. Проголошення відновлення державности України. Торонто — Нью-Йорк — Лондон 1967.