بوم‌فاشیسم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بوم‌فاشیسم (به انگلیسی: Ecofascism) یک مدل سیاسی نظری است که در آن یک دولت تمامیت‌خواه از افراد می‌خواهد که منافع خود را فدای «کل ارگانیک طبیعت» کنند. [۱]

برخی از نویسندگان از آن برای اشاره به خطر فرضی دولت‌های پادآرمان‌شهری آینده استفاده کرده‌اند که ممکن است برای مقابله با مسائل زیست‌محیطی به سیاست‌های فاشیستی متوسل شوند.[۲] نویسندگان دیگر از آن برای اشاره به بخش‌هایی از جنبش‌های فاشیستی تاریخی[۳][۴] و جنبش‌های فاشیستی نوین[۵] که بر مسائل زیست‌محیطی متمرکز شده‌اند، استفاده کرده‌اند.

گرت هاردین، پنتی لینکولا و «اصول اخلاقِ قایق‌نجات»[ویرایش]

مدافعان پنتی لینکولا از «اصول اخلاقِ قایق‌نجات» توسط مفسران به عنوان نمونه ای از بوم‌فاشیسم ذکر شده‌است.

گرت هاردین و پنتی لینکولا، دو چهره پرنفوذ در بوم‌فاشیسم هستند که هر دو طرفدار چیزی هستند که از آنها به عنوان «اصول اخلاقِ قایق نجات» یاد می‌کنند. هاردین یک بوم‌شناس آمریکایی بود که توسط مرکز حقوق فقر جنوبی متهم به ملی‌گرایی سفیدپوستی بود[۶] درحالی که لینکولا یک بوم‌شناس فنلاندی بود که متهم به بوم‌فاشیست فعال بود و فعالانه از پایان دادن به دموکراسی و جایگزینی آن با دیکتاتوری‌هایی که از تاکتیک‌های تمامیت‌خواهی و حتی نسل‌کشی برای پایان دادن به تغییرات آب و هوایی استفاده می‌کرد، متهم بود.[۷] هر دو نفر برای نشان دادن دیدگاه خود از نسخه‌های قیاسی زیر استفاده کردند:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Zimmerman وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. Zimmerman, Michael E. (2008). "Ecofascism". In Taylor, Bron R. (ed.). Encyclopedia of Religion and Nature, Volume 1. London, UK: Continuum. pp. 531–532. ISBN 978-1-4411-2278-0.
  3. "...the phenomenon one might call "actually existing ecofascism", that is, the preoccupation of authentically fascist movements with environmentalist concerns". Peter Staudenmeier, "Fascist Ecology: The 'Green Wing' of the Nazi Party and its Historical Antecedents in Germany". In "Ecofascism: Lessons from the German experience", by Janet Biehl and Peter Staudenmaier, 1995. Staudenmeier's and Biehl's book was based on the research results of Marie-Luise Heuser, "Was grün begann endete blutigrot. Von der Naturromantik zu den Reagrarisierungs- und Entvölkerungsplänen der SA und SS". In: Dieter Hassenpflug (Hrsg.): Industrialismus und Ökoromantik. Deutscher Universitätsverlag, 1991, شابک ‎۹۷۸۳۸۲۴۴۴۰۷۷۱. She showed that the SS extermination programs were based on ecological motives.
  4. Olsen, Jonathan. [تاریخ ندارد] Nature and Nationalism: Right-Wing Ecology and the Politics of Identity. New York: St. Martin's Press.
  5. Matthew Phelan (2018-10-22). "The Menace of Eco-Fascism". New York Review of Books.
  6. "Garrett Hardin". Southern Poverty Law Center (به انگلیسی). Retrieved July 20, 2018.
  7. Adler-Bell, Sam (24 September 2019). "Why White Supremacists Are Hooked on Green Living". NewRepublic.com. New Republic. Retrieved 19 January 2020.
  8. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Jason Wilson وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  9. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Tom Bennett وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

پیوند به بیرون[ویرایش]