در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در دیر مغان آمد
در دیر مغان آمد
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۶
بحر	هَزَج مثمن اخرب; مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن
متن
در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست; مست از می و میخواران از نرگس مستش مست; در نعل سمند او شکل مه نو پیدا; وز قدّ بلند او بالای صنوبر پست ; آخر بچه گویم هست از خود خبرم چون نیست; وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست ; شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست; و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست ; گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید; ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست ; بازآی که بازآید عُمر شدهٔ حافظ; هر چند که ناید باز تیری که بشد از شست	; ; ; ۲; ; ; ; ۴; ; ; ; ۶
	⇒ ⇐

غزلی با مطلع «در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست»، غزل شمارهٔ ۲۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

مفهوم و درون‌مایه[ویرایش]

== وزن ==دردیرمغان آمدیارم‌‌قدحی‌دردست مستازمی ومیخواران‌نرگس مستش مست

اکبر گلپایگانی در برنامهٔ شمارهٔ ۴۵۰ از مجموعهٔ گل‌های رنگارنگ و برنامهٔ شمارهٔ ۱۰۷ از مجموعهٔ یک شاخهٔ گل این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کرده است.^[۲]

حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوش‌خوانی‌های شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.