لاتین باستان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لاتین باستان
لاتین پیشین، لاتین کهن
Prisca Latinitas
کتیبه دوئنوس، یکی از کهن‌ترین متون لاتین باستان
زبان بومی درلاتیوم، سپس پادشاهی و جمهوری روم
منطقهایتالیا
قومیتلاتین‌ها، رومی‌ها
دورهدر سده یکم پیش از میلاد به لاتین کلاسیک تبدیل شد
الفبای لاتین
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
رم
تنظیم‌شده توسطمکاتب دستور و بلاغت روم
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹هیچ کدام (mis)
فهرست لینگوییست
qbb
گلاتولوگoldl1238[۱]
{{{mapalt}}}
گستره جمهوری روم در سده دوم پیش از میلاد
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

لاتین باستان (Prisca Latinitas)، که همچنین به لاتین پیشین یا لاتین کهن نیز معروف است، دوره‌ای از زبان لاتین بود که تا پیش از سال ۷۵ قبل از میلاد، یعنی پیش از دوره لاتین کلاسیک، رواج داشت.[۲] در لاتین نوین و امروزی، این زبان به جای vetus Latina («لاتین باستان»)، به صورت prisca Latinitas («لاتین کهن») نامیده می‌شود، زیرا vetus Latina برای اشاره به مجموعه‌ای از متون کتاب مقدس که به لاتین پسین نوشته شده‌اند، استفاده می‌شود. این زبان از زبان نیاایتالی ریشه گرفته‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Old Latin". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. "Archaic Latin". The American Heritage Dictionary of the English Language: Fourth Edition.

پیوند به بیرون[ویرایش]