French
DeutschAEI E (EU06) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 EU06-01 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy | 1962–1964 |
| Układ osi | Bo’Bo’ |
| Wymiary | |
| Masa służbowa | 80 t |
| Długość | 15915 mm |
| Szerokość | 2903 mm |
| Wysokość | 4343 mm |
| Średnica kół | 1250 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | elektryczna |
| Typ silników | EE541a |
| Liczba silników | 4 |
| Napięcie zasilania | 3 kV DC |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc ciągła | 2000 kW |
| Moc godzinna | 2080 kW |
| Maksymalna siła pociągowa | 21,5 T |
| Stosunek przekładni | 79:18 |
| Prędkość konstrukcyjna | 125 km/h |
| Nacisk osi na szyny | 20 t |
| System hamulca | Oerlikon |
| Parametry użytkowe | |
| Sterowanie wielokrotne | wyposażona |
EU06 – seria 20 normalnotorowych uniwersalnych lokomotyw elektrycznych wyprodukowanych dla Polskich Kolei Państwowych w roku 1962 przez firmę English Electric w zakładach Vulcan Foundry w Newton-le-Willows w hrabstwie Lancashire w Anglii.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]
W latach 50. rozpoczęto w Polsce akcję elektryfikowania kolei. Niestety polski przemysł nie był w stanie zbudować potrzebnej ilości taboru i z tego powodu podjęto decyzję o sprowadzeniu elektrowozów z zagranicy. Najpierw kupiono lokomotywy EU04 z NRD, które mimo dużej awaryjności umożliwiły rozwój trakcji elektrycznej w Polsce. Kolejnym typem był przeznaczony do pociągów ekspresowych EU05 z Czechosłowacji, jednakże nadal poszukiwano producenta lokomotyw, które poprowadziłyby pociągi pospieszne i lekkie towarowe. Wybór padł na brytyjską firmę English Electric posiadającą doświadczenie w produkcji tego typu pojazdów.
Przyjęcie na stan i służba[edytuj | edytuj kod]
Na wiosnę 1962 roku pierwsza lokomotywa nowego typu została przyjęta na stan lokomotywowni w Krakowie Prokocimiu. Do końca 1962 sprowadzono 19 elektrowozów, natomiast ostatni dopiero w 1965 (związane to było z koniecznością przekonstruowania wirnika). Wraz z dostarczonymi lokomotywami zakupiono licencję, na podstawie której podjęto w Polsce produkcję lokomotyw EU07[1].
Seria obecnie[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 10 grudnia 2009 zostały przywrócone do ruchu i przekazane do Śląsko-Dąbrowskiego Zakładu Spółki PKP Cargo – Sekcja Czechowice-Dziedzice. W czasie kryzysu przewozów (rok 2009) lokomotywy przebywały w zapasie długotrwałym w macierzystej lokomotywowni Kraków Prokocim. W drugiej połowie grudnia 2010 roku 7 skreślonych pojazdów (numer: 02, 04, 05, 08, 11, 14, 16) zostało fizycznie zezłomowanych w macierzystej lokomotywowni w Krakowie Prokocimiu[2]. 14.12.2011r. w ruchu pozostawało jeszcze 7 sztuk elektrowozów EU06 (numer: 01, 07, 10, 12, 17, 18 i 20). Z dniem 19.10.2011 r. wszystkie 7 sztuk zostało przekazanych do Południowego Zakładu Spółki PKP Cargo –– Sekcja Nowy Sącz. Rok 2012 to zmierzch ich eksploatacji. W marcu wyruszył ostatni pociąg planowy na trasie Żylina – Katowice – Żylina z lokomotywą EU06 na czele. W sierpniu 2012 roku EU06-17 na krótko trafiła do PKP Intercity, gdzie prowadziła pociągi pasażerskie do Zakopanego i Krynicy. EU06-07 i EU06-10 prowadziły także pociągi Kolei Mazowieckich w zastępstwie za EU07. Koleje Śląskie dzierżawiły przez krótki okres lokomotywę serii EU06 między innymi do prowadzenia pociągów przyśpieszonych i osobowych na trasie Wadowice-Bielsko Biała.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Lokomotywy te zaprojektowano do prowadzenia pociągów osobowych, pospiesznych oraz towarowych, stąd ich uniwersalny charakter. EU06 posiadają kabiny na obu czołach lokomotywy oraz gniazda sterowania ukrotnionego, dzięki czemu można z pierwszej kabiny prowadzić kilka sprzęgniętych lokomotyw tego samego typu.
Konstrukcja lokomotywy bazuje na rozwiązaniach elektrowozu serii 83 British Rail z lat 1960–1962. Oprócz bezluzowego prowadzenia zestawów kołowych i całkowitego usprężynowania silników, zastosowano także samoczynny rozruch oporowy.