Fablok 411D – Wikipedia, wolna encyklopedia

SM31
Ilustracja
SM31-131
Producent

Fablok Chrzanów

Lata budowy

1976–1985

Układ osi

Co’Co’

Wymiary
Masa służbowa

116 400 kg

Długość

17 000 mm

Średnica kół

1100 mm

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

a8C22W

Pojemność zbiorników paliwa

4000 l

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

880 kW

Maksymalna siła pociągowa

360 kN

Rodzaj przekładni

elektryczna

Prędkość konstrukcyjna

80 km/h

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

brak

System ogrzewania

brak

Rozstaw szyn

1435 mm

Fablok 411D (typ fabryczny Ls1200, seria SM31) – lokomotywa manewrowa produkowana w latach 1976–1985 w zakładach Fablok w Chrzanowie w liczbie 188 sztuk[1].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Projekt lokomotywy został opracowany przez Fablok. Zastosowanie silnika z doładowaniem i wysokiego pomieszczenia silnikowego okazało się niekorzystne. Zastosowano zmodernizowany wysokodoładowany silnik tego samego typu co w lokomotywach serii SM42 a8C22W, jednakże dzięki zwiększonemu ciśnieniu doładowania oraz zastosowaniu wydajnej chłodnicy powietrza doładowującego i zmienionej regulacji parametrów pracy silnik osiąga moc 1200 KM w porównaniu z mocą 800 KM.

Eksploatacja[edytuj | edytuj kod]

Lokomotywy zostały zamówione przez PKP do prowadzenia manewrów z ciężkimi pociągami towarowymi. Dla polskich kolei wyprodukowano 169 spalinowozów. Dwa egzemplarze prototypowe (SM31-001 i 002) zostały sprzedane do przemysłu. Zakłady przemysłowe zakupiły tylko kilkadziesiąt egzemplarzy tego typu lokomotyw, z których jeden został odkupiony przez PKP (SM31-170). Z uwagi na charakterystyczny, pudełkowaty kształt, lokomotywa bywa nazywana "szafą" lub "trumną".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maciej Dobrowolski. Rozwój układów i wyposażenia elektrycznego pojazdów trakcji spalinowej w Polsce. „Technika Transportu Szynowego”. 10/1996, s. 9-20. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. 

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]