French
DeutschAdam Kuligowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Adam Kuligowski, 1983 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1980) |
| Ranking FIDE | 2430 |
| Ranking krajowy FIDE | niesklasyfikowany na liście aktywnych |
Adam Kuligowski (ur. 24 grudnia 1955 w Warszawie) – polski szachista, arcymistrz od 1980 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Od wczesnych lat związany z warszawskim klubem szachowym Polonia, był jednym z najbardziej utalentowanych polskich juniorów. Po zdobyciu pierwszej kategorii w 1972 r. zdobył prawo do wzięcia udziału w finale mistrzostw Polski juniorów, gdzie uzyskał 20. spośród 60 miejsc[1]. W 1973 roku zdobył tytuł mistrza Polski juniorów oraz zajął trzecie miejsce na mistrzostwach Europy juniorów w Groningen. W 1974 i 1975 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów, zajmując 15. i 6. miejsce. Trening szachowy musiał godzić ze studiami na wydziale matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, które traktował bardzo poważnie. W 1978 roku podzielił z Aleksandrem Sznapikiem pierwsze miejsce w finale indywidualnych mistrzostw Polski i zdobył tytuł mistrza kraju w czteropartiowej dogrywce. W 1980 roku zdobył drugi w karierze medal indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując III miejsce w finale rozegranym w Łodzi. W tym samym roku, po zwycięstwie w turnieju w jugosłowiańskim Nišu, Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. Również w 1980 roku zwyciężył w rozegranym w Warszawie turnieju Warszawa Cup 1980[2]. W 1983 roku wziął udział w prestiżowym turnieju światowej czołówki w Wijk aan Zee. Mimo dwóch zwycięskich partii z Wiktorem Korcznojem i Jonathanem Speelmanem, nie był to występ udany – z wynikiem 4½ pkt z 13 partii zajął ostatnie, XIV miejsce. Po tym turnieju przestał startować w rozgrywkach szachowych i zajął się biznesem. Jest autorem lub współautorem kilkunastu opracowań teoretycznych, głównie poświęconych otwarciom szachowym, w tym wydanej w 1997 roku monografii obrony francuskiej Encyclopaedia of Chess Games, French Defense.
Wielokrotnie reprezentował Polskę w turniejach drużynowych, m.in.: trzykrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1978, 1980, 1982), zdobywając dwa medale za wyniki indywidualne: złoty (1978 – na II szachownicy) i srebrny (1980 – na III szachownicy)[3], jak również na drużynowych mistrzostwach świata studentów (w roku 1976)[4].
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979 r., z wynikiem 2495 punktów zajmował wówczas dzielone 102. miejsce na światowej liście FIDE (oraz pierwsze wśród polskich szachistów)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Litmanowicz, Polscy szachiści 1945-1980, Wyd. 2 popr. i uzup, Warszawa: "Sport i Turystyka", 1982, s. 165, ISBN 978-83-217-2376-1 [dostęp 2023-09-28].
- ↑ Warszawa Cup 1980. [dostęp 2009-11-30].
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ FIDE rating history :: Kuligowski, Adam. [dostęp 2010-04-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 486
- ChessBase Megabase 2008
- W.Litmanowicz, "Polscy szachiści", Warszawa 1982, str. 165
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Adam Kuligowski – wybrane partie szachowe (ang.)
- Adam Kuligowski – profil na stronie FIDE (ang.)