Adam Nowodworski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Nowodworski
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1572
Nowy Dwór Mazowiecki

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1634
Poznań

Biskup kamieniecki
Okres sprawowania

1615–1627

Biskup przemyski
Okres sprawowania

1627–1631

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

26 stycznia 1615

Sakra biskupia

26 kwietnia 1615

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 kwietnia 1615

Konsekrator

Benedetto Giustiniani

Współkonsekratorzy

Attilio Amalteo
Ascanio Gesualdo

Adam Nowodworski herbu Nałęcz[1] (ur. 1572 w Nowym Dworze, zm. 20 sierpnia 1634 w Poznaniu) – biskup kamieniecki od 1615, przemyski od 1627 oraz poznański od 1631.

Studiował w Rzymie i Bolonii. w 1601 został kanonikiem gnieźnińskim, w 1610 był królewskim sekretarzem, a od 1611 opatem komendatoryjnym w klasztorze OO Cystersów w Przemęcie. w 1618 został komisarzem Rzeczypospolitej przy królewiczu Władysławie, był uczestnikiem rokowań pokojowych z Rosjanami zakończonych rozejmem w Dywilinie, który podpisał[2]. Był również zwolennikiem działań wojennych przeciwko Szwecji[3]. W 1632 był elektorem Władysława IV Wazy z województwa poznańskiego[4]. W 1633 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[5].

Jako biskup przemyski konsekrował w 1630 kościół oo. Bernardynów w Leżajsku, będąc biskupem poznańskim zorganizował i przeprowadził w 1632 kolejny z synodów w Poznaniu.

Był fundatorem kolegium jezuitów w Łomży[6].

Pochowany w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[7].

Nagrobek Adama Nowodworskiego w archikatedrze św. Piotra i św. Pawła w Poznaniu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. XII, Warszawa 1912, s. 192.
  2. Aleksandr Małow, Dokumenty rosyjsko-polskiego rozejmu zawartego 11 (1) grudnia 1618 r. we wsi Dywilino, w: Wschodni Rocznik Humanistyczny, Tom XVII, (2020), nr 2, s. 97.
  3. Wielka Encyklopedia, PWN, tom 8.
  4. Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta... roku 1632... Woiewodztwo Krákowskie, s. A2.
  5. Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 376.
  6. Eustachy Antoni Iwanowski, Pamiątki polskie z różnych czasów, Kraków 1882, T.2, s. 37.
  7. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.