András Hegedüs – Wikipedia, wolna encyklopedia

András Hegedüs

Data i miejsce urodzenia	31 października 1922 Szilsárkány
Data i miejsce śmierci	23 października 1999 Budapeszt
Premier Węgier
Okres	od 18 kwietnia 1955 do 24 października 1956
Poprzednik	Imre Nagy
Następca	Imre Nagy
Multimedia w Wikimedia Commons

András Hegedüs (ur. 31 października 1922 w Szilsárkány, zm. 23 października 1999 w Budapeszcie) – węgierski polityk komunistyczny, premier Węgierskiej Republiki Ludowej w latach 1955–1956.

Skończył szkołę wyższą w Akademii Ewangelickiej w Sopronie, po czym studiował inżynierię kolejową w Budapeszteńskim Uniwersytecie Technicznym do sierpnia 1944, gdy został skazany na areszt domowy. Podczas II wojny światowej zaangażował się w działalność w podziemnym ruchu komunistycznym. Od 1945 pracował w różnych ministerstwach w Rządzie Tymczasowym na Węgrzech, od 1948 działał w Węgierskiej Partii Pracujących. 1952-1953 sekretarz stanu w ministerstwie, następnie minister leśnictwa i rolnictwa. 18 kwietnia 1955 został mianowany premierem na miejsce odsuniętego Imre Nagya.

Po wybuchu powstania w 1956 podpisał dokument z prośbą do władz ZSRR o interwencję zbrojną i pomoc w tłumieniu „kontrrewolucji”, w związku z czym stał się najbardziej znienawidzonym człowiekiem na Węgrzech; protestujący tłum domagał się usunięcia go z urzędu premiera i zastąpienie go Imre Nagy’m. 24 października 1956 wraz z innymi „twardogłowymi” przywódcami partii komunistycznej (m.in. Ernő Gerő) uciekł z Budapesztu do Moskwy, gdzie 1957-1958 pracował na wydziale filozofii Akademii Nauk ZSRR.

W listopadzie 1956 został usunięty z partii, jednak we wrześniu 1958 przywrócono mu członkostwo, a on sam wrócił do Budapesztu. Pracował w różnych instytutach badawczych, m.in. Węgierskiej Akademii Nauk i Instytucie Ekonomicznym im. Karola Marksa. W 1968 sprzeciwił się inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację, za co został odsunięty od pracy w instytucie, a w 1973 wydalony z partii w związku z poglądami ideologicznymi i politycznymi niezgodnymi z oficjalną linią partii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Życiorys (węg.)