Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Sobiatynie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła
A-109 z dnia 08.08.1972.
cerkiew cmentarna
Ilustracja
Widok ogólny cerkwi
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Sobiatyno

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-bielska

Wezwanie

Świętych Piotra i Pawła

Wspomnienie liturgiczne

Świętych Apostołów Piotra i Pawła - 29 czerwca/12 lipca

Położenie na mapie gminy Milejczyce
Mapa konturowa gminy Milejczyce, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew w Sobiatynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew w Sobiatynie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew w Sobiatynie”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew w Sobiatynie”
Ziemia52°34′16,8″N 23°06′21,5″E/52,571333 23,105972

Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła (znana też pod wezwaniem Opieki Matki Bożej)[1]prawosławna cerkiew cmentarna w Sobiatynie. Należy do parafii Przemienienia Pańskiego w Sasinach, w dekanacie Bielsk Podlaski diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Drewniana cerkiew cmentarna w powiecie siemiatyckim na Podlasiu. Należy do najstarszych świątyń prawosławnych w Polsce.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew powstała prawdopodobnie około 1672 (wówczas była wzmiankowana po raz pierwszy). Jej opis wykonany w czasie wizytacji duszpasterskiej w 1727 informuje, że odgrywała rolę świątyni pomocniczej parafii św. Mikołaja w Milejczycach.

Cerkiew została wzniesiona z drewna, o konstrukcji wieńcowej, na planie prostokąta. Składa się z korpusu głównego o trójbocznej zamkniętej części ołtarzowej, nakrytego dachem dwuspadowym krytym gontem oraz niższego przedsionka, nad którym wznosi się czworoboczna dzwonnica z czterema dzwonami. W środku znajduje się skromny, eklektyczny ikonostas z XX w. z ikonami: św. Jana Złotoustego, św. Szczepana diakona, św. Romana diakona, św. Barbary. W cerkwi również znajdują się też ikony: Chrystusa Pantokratora pochodząca z XVIII w. oraz Świętych Piotra i Pawła z drugiej połowy XIX w.

Na początku XX w. świątynia (należąca już w tym czasie do parafii w Sasinach) została wyremontowana i ponownie poświęcona. Kolejne remonty cerkwi miały miejsce w 1969, w 1976 (po włamaniu do cerkwi) oraz w latach 2012–2013.

Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 8 sierpnia 1972 pod nr A-109[2].

Świątynię otacza cmentarz założony na przełomie XVII i XVIII wieku o powierzchni 1,9 ha[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kalendarz Prawosławny 2015, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s. 175
  2. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  3. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 38–39.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Siemiatycze, Drohiczyn i okolice. Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. XII, z. 1, Warszawa 1996
  • Kalendarz prawosławny na 2009 rok, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]