Chorągiew piesza prywatna Aleksandra Ludwika Radziwiłła – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chorągiew piesza prywatna księcia Aleksandra Ludwika Radziwiłła – prywatna chorągiew piesza litewska I połowy XVII wieku, okresu wojen ze Szwedami i Rosją. Była to chorągiew autoramentu polskiego^[1].

Szefem^[2] tej chorągwi był krajczy wielki litewski, Aleksander Ludwik Radziwiłł herbu Trąby. Żołnierze chorągwi wzięli udział w wojnie polsko-szwedzkiej 1626 – 1629.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojska autoramentu narodowego formowano według systemu towarzyskiego, gdzie zaciągający się towarzysz stawiał się wraz z pocztem (stąd pocztowi). Jednostką taktyczno-organizacyjną była tu chorągiew, którą dowodzili porucznik i rotmistrz. Funkcje nieetatowych podoficerów pełnili starsi towarzysze. Zarówno ubiór, jak i uzbrojenie oparte było na wzorach polskich.
↑ Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Gembarzewski: Husarze, Ubiór, oporządzenie i uzbrojenie 1500–1775. Warszawa: Broń i Barwa, 1999.
Konstanty Górski: Historia jazdy polskiej. Kraków: 1894.

[1] Wojska autoramentu narodowego formowano według systemu towarzyskiego, gdzie zaciągający się towarzysz stawiał się wraz z pocztem (stąd pocztowi). Jednostką taktyczno-organizacyjną była tu chorągiew, którą dowodzili porucznik i rotmistrz. Funkcje nieetatowych podoficerów pełnili starsi towarzysze. Zarówno ubiór, jak i uzbrojenie oparte było na wzorach polskich.

[2] Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.

[1]

[2]