French
DeutschDąbrówka Mała (powiat węgorzewski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| osada | |
,_zesp%C3%B3%C5%82_pa%C5%82acowy_01.jpg) Dwór w Dąbrówce Małej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) | 163[2] |
| Strefa numeracyjna | 87 |
| Kod pocztowy | 11-600[3] |
| Tablice rejestracyjne | NWE |
| SIMC | 0770956 |
Położenie na mapie gminy Węgorzewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego  | |
 54°15′33″N 21°37′09″E/54,259167 21,619167[1] | |
Dąbrówka Mała (niem. Dammfelde, do 1938 Klein Dombrowken[4]) – osada w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W 1938 r. w miejsce zwyczajowej niemieckiej nazwy Klein Dombrowken wprowadzono nazwę Dammfelde.
28 marca 1949 r. ustalono urzędową polską nazwę miejscowości – Dąbrówka Mała, określając drugi przypadek jako Dąbrówki Małej, a przymiotnik – dąbrówecki[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość została założona w roku 1552. Pod koniec XIX wieku majątek ziemski w Dąbrówce Małej o powierzchni 199 ha należał do rodziny Leitnerów. W pierwszych latach XX wieku majątek ten był w posiadaniu rodziny Labesius. W latach dwudziestych powierzchnia majątku wzrosła do 306 ha.
W czasach reformacji Dąbrówka Mała należała do parafii w Węgielsztynie, razem z miejscowościami: Biedaszki, Brzozowo, Guja, Klimki, Perły, Przystań, Rydzówka, Stawki i Wesołowo.
Po II wojnie światowej na bazie dawnego majątku ziemskiego funkcjonował PGR.
Pałac[edytuj | edytuj kod]
,_zesp%C3%B3%C5%82_pa%C5%82acowy_03.jpg)
Pałac w Dąbrówce Małej wybudowany został w latach 1914–1917. Piętrowa budowla wzniesiona została na planie prostokąta, z przylegającym parterowym skrzydłem od strony zachodniej. Skrzydło to jest przypuszczalnie starsze od piętrowej części dworu. Obiekt przykryty jest wysokim dachem czterospadowym. Elewacje wzdłużne budowli zdobione są ryzalitami. Ryzalit od strony parku poprzedzony jest drewnianą werandą. Ryzalit od strony wschodniej jest półkolisty na poziomie parteru z tarasem na poziomie pierwszego piętra. Od strony południowej znacznie większy taras wsparty na kolumnach osłania podjazd do dworu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22578
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 220 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, (Wydanie III poszerzone i uzupełnione) Studio ARTA, Olsztyn, 2001, ISBN 83-912840-2-6 (str. 211 dwór).
- Andrzej Wakar, Bohdan Wilamowski, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn 1968, 313 str.
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Sołectwa | |
| Miejscowości niesołeckie |
