Droga wojewódzka nr 130 – Wikipedia, wolna encyklopedia

DW130
Początek drogi

Barnówko[1]
52°47′08″N 14°45′50″E/52,785660 14,763860

Koniec drogi

Baczyna[1]

Długość

26,309[2] km

Województwa

zachodniopomorskie (5,962 km[3][2]),
lubuskie (20,347 km[2])

Droga wojewódzka nr 130 (DW130) – droga wojewódzka w lubuskiem i zachodniopomorskim, o długości 29 km łącząca Barnówko z Baczyną koło Gorzowa Wielkopolskiego. Droga przebiega przez powiaty: myśliborski i gorzowski. Zachodniopomorska część trasy, o długości 5,962 km, posiada klasę Z[3].

Miejscowości leżące przy trasie DW130[edytuj | edytuj kod]

Historia numeracji[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie/klasyfikacje:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
Przed 1945 rokiem droga znajdowała się poza terytorium Polski. Brak danych dotyczących kategorii oraz numeracji w latach 1945–1952.
? droga równoważna z drogą główną / droga główna Berneuchen (Barnówko)Tornow (Tarnów)Hohenwalde (Wysoka)Beyersdorf (Baczyna) lata 30. – 1945 kategorie na podstawie materiałów źródłowych:
  • trasa oznaczona w atlasie z 1938 r. jako droga równoważna z drogą główną (niem. Straßen, den Hauptstraßen gleichwertig)
  • według mapy z 1941 r. trasa ma kategorię drogi głównej (niem. Hauptverbindungsstraße)
R 113 Reichsstraße(inne języki) Beyersdorf (Baczyna) – Landsberg (Gorzów Wielkopolski) kategoria na podstawie materiałów źródłowych
? droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”): do 1985
droga krajowa: od 1 X 1985[4]
BarnówkoTarnówWysokaBaczyna 1952–1986 • kategoria na podstawie materiałów źródłowych
• nieznana numeracja
46 E14 droga państwowa / droga międzynarodowa • krajowy: 1952 (?) – 1986 (?)
• międzynarodowy: 1962–1985
Baczyna – Gorzów Wielkopolski po nadaniu numeru międzynarodowego w 1962 r. zaprzestano nanoszenia krajowego na oznakowanie
126 droga krajowa: 1 X 1985–31 XII 1998
droga wojewódzka: od 1 I 1999
Barnówko – Tarnów – Baczyna od 14 II 1986 zobacz informacje dla ruchu ciężkiego
3 E65 droga krajowa: 14 II 1986–2007
droga międzynarodowa: 1985–2007
Baczyna – Gorzów Wielkopolski 14 II 1986–2007 odcinek przestał być drogą krajową po ukończeniu obwodnicy Gorzowa w ciągu trasy S3

Dopuszczalny nacisk na oś[edytuj | edytuj kod]

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony[5], z wyjątkiem odcinków[6] oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.[edytuj | edytuj kod]

We wcześniejszych latach na całej długości drogi dopuszczalny był ruch pojazdów o nacisku na pojedynczą oś nie przekraczającym 8 ton[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zarządzenie nr 31 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie nadania numerów drogom wojewódzkim. [dostęp 2022-06-10].
  2. a b c WYKAZ DRÓG WOJEWÓDZKICH (WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE) w administracji Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze [XLS] [online], Zarząd Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze, 1 kwietnia 2022 [dostęp 2022-06-10] (pol.).
  3. a b Lokalizacja i długości dróg wojewódzkich w podziale na klasy [online], Zachodniopomorski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Koszalinie, 6 sierpnia 2019 [dostęp 2022-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-27] (pol.).
  4. Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)
  5. Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
  6. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędo-
    wej do 11,5 t, z uwzględnieniem art. 41a ust. 1 oraz z wyjątkiem określonym w art. 41b ust. 1.

    2. Dopuszcza się wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

    1) po określonej drodze publicznej lub jej odcinku,
    2) w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki
    – zwanego dalej „zakazem”.
    (...)

    4. Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t (...)
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)
  7. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:

    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.

    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]