Federico Cornaro (1531–1590) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia | 9 czerwca 1531 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 9 czerwca 1590 |
Biskup Padwy | |
Okres sprawowania | 1577–1590 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Kreacja kardynalska | 18 grudnia 1585 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji | nieznana | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | nieznany | ||||
|
Federico Cornaro OSloHieros (ur. 9 czerwca 1531 w Wenecji, zm. 4 października 1590 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 9 czerwca 1531 roku w Wenecji, jako syn Giovanniego Cornara i Adriany Pisani (jego bratem był Luigi Cornaro)[1]. Studiował prawo w Wenecji, a następnie wstąpił do zakonu szpitalników[1]. 27 marca 1560 roku został wybrany biskupem Trogiru[2]. Nigdy nie odwiedził swojej diecezji i mianował Tomasa Sperandeę jako wikariusza apostolskiego[1]. 15 stycznia 1561 roku został przeniesiony do diecezji Bergamo[2]. Uczestniczył w soborze trydenckim i przewodniczył trzem synodom diecezjalnym[1]. W 1577 roku objął biskupstwo Padwy, gdzie natychmiast rozpoczął wizytację duszpasterską[1]. 18 grudnia 1585 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. Zmarł 9 czerwca 1590 roku w Rzymie[2].