French
DeutschGlinne (szczyt) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Widok na Magurkę (Cebulę) i Glinnne z Baraniej Góry (2011) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość | 1034 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°37′08,3″N 19°04′06,1″E/49,618972 19,068361 | |
Glinne (1034 m n.p.m.) – mocno rozczłonkowana góra w Paśmie Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim. Wznosi się od strony zachodniej nad odcinkiem doliny Soły zajętym przez wieś Węgierską Górkę, w ramieniu, które w rejonie kulminacji Magurki Wiślańskiej odchodzi od głównego grzbietu Pasma Baraniej Góry przez Magurkę Radziechowską na wschód. Glinne znajduje się w nim pomiędzy szczytami Cebula i Wielki Żor[1]. Jego grzbietem biegnie granica między wsiami Przybędza i Kamesznica w województwie śląskim, w powiecie żywieckim[2].
Glinne zbudowane jest z potężnych ławic piaskowców istebniańskich. Wystają one na powierzchnię w postaci ambon, murów skalnych i innego kształtu wychodni skalnych w wielu miejscach na stokach i na bocznych grzbietach, które odchodzą od masywu Glinnego na północ, wschód i południe. „...szczyt Glinnego 1021 m, goły, kamienisty, z którego otwiera się rozległy widok na Babią i Pilsko” – pisał w latach międzywojennych Kazimierz Sosnowski w „Przewodniku po Beskidach Zachodnich”[3]. Z czasem cała góra zarosła lasem: oprócz świerków można tu spotkać dorodne jodły i buki, a w niższych położeniach zagajniki modrzewiowe, a nawet sosnowe. Aktualnie (2012 r.) znaczna część litych świerczyn, nawiedzonych inwazją kornika i wiatrołomami, została wycięta w ramach przebudowy drzewostanów Beskidu Śląskiego[4].
Na Glinnem odnotowano występowanie rzadkiego w Polsce borowca wielkiego[5].
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt Glinnego biegną czerwone znaki Głównego Szlaku Beskidzkiego, odcinek z Węgierskiej Górki na Baranią Górę[6].
Węgierska Górka – Glinne – Hala Radziechowska – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Przełęcz nad Roztocznym – Barania Góra. Odległość 11 km, suma podejść 810 m, czas przejścia 3:45 godz., z powrotem 2:50 godz.[6]
-
Wychodnie piaskowca na zboczu Glinnego (2007) -
Widok z Przełęczy nad Roztocznym -
Widok z od południowego zachodu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2022-06-21].
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-05-30].
- ↑ Kazimierz Sosnowski Kazimierz, Przewodnik po Beskidach Zachodnich, wyd. 3, t. 1. Beskid Śląski i Żywiecki, Kraków 1930.
- ↑ Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
- ↑ Robert W. Mysłajek, Bats (Chiroptera) of the Silesian Beskid Mountains, „Fragmenta Faunistica”, 1, 50, 2007, s. 85, ISSN 0015-9301.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.