Herbert Onslow Plumer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herbert Onslow Plumer
*Daddy Plumer*, *Old Plum*
	; Herbert Plumer w 1902
	marszałek polny
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1857 ; Torquay
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1932 ; Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	1876–1919
Siły zbrojne	British Army
Stanowiska	wysoki komisarz Palestyny (1925–1928)
Główne wojny i bitwy	powstanie Mahdiego,; II wojna Matabele,; II wojna burska,; I wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Herbert Onslow Plumer, ps. „Daddy Plumer” (pol. „Tata Plumer”) i „Old Plum” (pol. „Stary Plum”) (ur. 13 marca 1857, zm. 16 lipca 1932) – brytyjski marszałek polny (Field Marshal), później polityk i dyplomata kolonialny.

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Herbert urodził się w Torquay w Anglii. Był drugim synem w mieszczańskiej rodzinie. Ukończył jedną z najstarszych angielskich szkół męskich, Eton College położoną w miasteczku Eton.

Kariera wojskowa[edytuj | edytuj kod]

W 1876 rozpoczął służbę wojskową w British Army. Został skierowany do regimentu piechoty York and Lancaster Regiment^[1].

Afryka[edytuj | edytuj kod]

W latach 1879-1886 był adiutantem batalionu. W tym charakterze służył podczas powstania Mahdiego w Sudanie w 1884. Kapitan Plumer wyróżnił się w walkach pod El Teb i Tamai, za co otrzymał wojskową nagrodę Mentioned in Despatches. 22 lipca 1884 poślubił swoją daleką kuzynkę Annie Constance Goss, z którą miał czworo dzieci.

W 1887 rozpoczął naukę w szkole oficerów sztabowych Staff College w Camberley. Następnie w latach 1890-1893 był zastępcą asystenta generalnego adiutanta w Jersey. Gdy w marcu 1896 wybuchła II wojna Matabele, Plumer został przeniesiony do Afryki Południowej. Pod rozkazami generała Fredericka Carringtona zorganizował i dowodził Korpusem Strzelców Konnych. W zamian za zasługi otrzymał wyróżnienie przywilejem brevet, a następnie awansował na pułkownika^[2].

W latach 1899-1902 uczestniczył w II wojnie burskiej. Po powrocie do kraju, otrzymał w 1902 dowództwo 4 Brygady Piechoty, należącej do I Korpusu Armii. Rok później został generalnym dowódcą 10 Dywizji Piechoty, należącej do IV Korpusu Armii. W 1904 został głównym kwatermistrzem Sił Zbrojnych, w 1906 objął generalne dowództwo nad 7 Dywizją Piechoty, a w 1907 nad 5 Dywizją Piechoty. W 1911 został mianowany generalnym dowódcą dla Północnego Dowództwa^[3].

I wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Gdy w 1914 wybuchła I wojna światowa, Brytyjczycy wysłali do Francji Brytyjski Korpus Ekspedycyjny. 18 lutego 1915 generał-lieutenant Plumer objął dowództwo nad V Korpusem. Pod jego rozkazami znalazły się dwie dywizje piechoty, z którymi rozpoczął II bitwę pod Ypres (22 kwietnia – 25 maja 1915). Intensywność walk była tak wielka, że podjęto decyzję o rozbudowaniu V Korpusu i przekazania go pod dowództwo generała Edmunda Allenby. Natomiast Plumer objął dowództwo nad Drugą Armią we Flandrii. W 1917 odniósł zwycięstwo w bitwie pod Messines, która rozpoczęła się najgłośniejszym wybuchem wojny – jednoczesna detonacja 19 potężnych min umieszczonych w tunelach wykopanych pod niemieckimi liniami obronnymi. Plumer był powszechnie uważany za jednego z najlepszych dowódców wojskowych służących we Francji podczas I wojny światowej. Uznawał jednostki kawalerii za przestarzałe, i widział dla nich zastosowanie jedynie po przebiciu linii obronnych, by mogła wykonać szybki manewr przez wyłom na tyły przeciwnika. Rozumiał, że w walce pozycyjnej zastosowanie znajduje jedynie piechota. Dostrzegał znaczenie terenu, pogody i morale żołnierzy. Był niezwykle skrupulatny przy planowaniu operacji wojskowych. Jego uwagi niezwykle często były słuszne, i nawet po ich odrzuceniu okazywało się, że Plumer miał zazwyczaj rację. Było tak między innymi podczas bitwy pod Passchendaele, gdy Plumer ostrzegał przed ciężkimi warunkami terenowymi i załamaniem pogody. Bitwa jest uważana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych i bezowocnych kampanii I wojny światowej. Prawie pół miliona żołnierzy alianckich i ćwierć miliona Niemców zginęło lub odniosło rany w walce o kawałek zrujnowanej, bagnistej ziemi. Bitwa przesunęła linię frontu zaledwie o około 10 kilometrów^[4].

Pod koniec wojny Plumer dowodził całością brytyjskich sił we Francji^[5].

Po wojnie[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie Plumer został dowódcą okupacyjnej Brytyjskiej Armii Renu. W 1919 Plumer został gubernatorem Malty. W lipcu 1919 otrzymał awans na marszałka polnego (Field Marshal), i jednocześnie przyznano mu tytuł baron Plumer.

Dalsza działalność[edytuj | edytuj kod]

W latach 1925-1928 był Wysokim Komisarzem Palestyny. Jego okres administrowania w Mandacie Palestyny jest zazwyczaj opisywany jako najbardziej spokojny czas w historii mandatu Palestyny. W 1925 otrzymał tytuł wicehrabia Plumer.

Zmarł w 1932. Jego prochy pochowano w Opactwie Westminsterskim. Spadkobiercą tytułu był Thomas Plumer.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

porucznik (Lieutenant)
kapitan (Captain)
major (Major)
podpułkownik (Lieutenant-Colonel)
pułkownik (Colonel)
generał brygady (Brigadier)
generał major (Major-General)
generał porucznik (Lieutenant-General) – 1915
generał (General)
marszałek polny (Field Marshal) – 1919

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Wielki Orderu Łaźni
Rycerz Wielkiego Krzyża Orderu św. Michała i św. Jerzego
Rycerz Wielkiego Krzyża Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego
Rycerz Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego
Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca – Japonia (1921)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Geoffrey Powell: Plumer: The Soldier’s General: A Biography of Field-Marshal Viscount Plumer. Messines Pen and Sword Books Ltd., 1990. ISBN 0-85052-605-1.
↑ Frank W. Sykes: With Plumer in Matabeleland: an account of the operations of the Matabeleland Relief Force during the rebellion of 1896. Constable & Co., 1897. ISBN 0-85052-605-1.
↑ Plumer, Herbert Charles Onslow (1857-1932), 1st Viscount Plumer of Messines and Bilton, Yorkshire, Field Marshal. [w:] King’s College London – Liddell Hart Centre for Military Archives [on-line]. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
↑ Mitchell A. Yockelson: Borrowed Soldiers: Americans under British Command, 1918. University of Oklahoma Press, 1918. ISBN 978-0806139197.
↑ Army Commands 1900-2011. [w:] Colin Mackie’s website [on-line]. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Portrety Herberta Plumera. [w:] National Portrait Gallery [on-line]. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

[1] Geoffrey Powell: Plumer: The Soldier’s General: A Biography of Field-Marshal Viscount Plumer. Messines Pen and Sword Books Ltd., 1990. ISBN 0-85052-605-1.

[2] Frank W. Sykes: With Plumer in Matabeleland: an account of the operations of the Matabeleland Relief Force during the rebellion of 1896. Constable & Co., 1897. ISBN 0-85052-605-1.

[3] Plumer, Herbert Charles Onslow (1857-1932), 1st Viscount Plumer of Messines and Bilton, Yorkshire, Field Marshal. [w:] King’s College London – Liddell Hart Centre for Military Archives [on-line]. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

[4] Mitchell A. Yockelson: Borrowed Soldiers: Americans under British Command, 1918. University of Oklahoma Press, 1918. ISBN 978-0806139197.

[5] Army Commands 1900-2011. [w:] Colin Mackie’s website [on-line]. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Wojskowi administratorzy Palestyny	Edmund Allenby (1917–1918) Arthur Wigram Money (1918–1919) Louis Bols (1919–1920)
Wysocy komisarze Palestyny	Herbert Samuel (1920–1925) Gilbert Falkingham Clayton (1925) Herbert Onslow Plumer (1925–1928) Harry Charles Luke (1928) John Chancellor (1928–1931) Mark Aitchison Young (1931) Arthur Grenfell Wauchope (1931–1938) William Denis Battershill (1937) Harold MacMichael (1938–1944) Lord Gort (1944–1945) Alan Cunningham (1945–1948)