Hilde Gerg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hilde Gerg
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 października 1975
Lenggries

Klub

SC Lenggries

Wzrost

172 cm

Debiut w PŚ

17.01 1993, Cortina d'Ampezzo (23. – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

17.01 1993, Cortina d'Ampezzo (23. – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

6.02 1994, Sierra Nevada
(1. miejsce – super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Nagano 1998 Slalom
brąz Nagano 1998 Kombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Bormio 2005 Drużynowo
brąz Sestriere 1997 Supergigant
brąz Sestriere 1997 Kombinacja
brąz St. Anton 2001 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lake Placid 1994 Supergigant
Puchar Świata
2. miejsce
1998/1999
3. miejsce
1996/1997
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
1999/2000
2. miejsce
2003/2004
2. miejsce
2004/2005
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Mała Kryształowa Kula
2001/2002
3. miejsce
1993/1994
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1997/1998
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
2. miejsce
1996/1997
3. miejsce
1995/1996
Zakończenie kariery: 2008 r.
Strona internetowa

Mathilde "Hilde" Gerg (ur. 19 października 1975 w Lenggries) – niemiecka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji. Stawała na podium zawodów PŚ we wszystkich konkurencjach.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej Hilde Gerg po raz pierwszy pojawiła się w 1992 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Mariborze. Jej najlepszym wynikiem było tam czwarte miejsce, wywalczone w supergigancie. Jeszcze dwukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając na mistrzostwach świata juniorów w Lake Placid, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w slalomie była czwarta. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 stycznia 1993 roku w Cortina d'Ampezzo, gdzie zajęła 23. miejsce w slalomie. W sezonie 1992/1993 punkty zdobyła jeszcze 19 marca 1993 roku w Vemdalen, zajmując 25. miejsce w tej samej konkurencji. W efekcie zajęła 106. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 6 lutego 1994 roku w Sierra Nevada, gdzie okazała się najlepsza w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Włoszkę Isolde Kostner i swą rodaczkę, Katharinę Gutensohn. Miesiąc później, 9 marca w Mammoth Mountain w tej samej konkurencji zajęła trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 była ostatecznie osiemnasta, a w klasyfikacji supergiganta zajęła trzecie miejsce za Katją Seizinger i Włoszką Bibianą Perez. W lutym 1994 roku brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie jej najlepszym wynikiem było ósme miejsce w kombinacji. W kolejnym sezonie czterokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, jednak ani razy nie stanęła na podium. W klasyfikacji generalnej zajęła 37. miejsce.

Kolejne podium wywalczyła 17 grudnia 1995 roku w St. Anton, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Trzecia była także w supergigancie 2 lutego 1996 roku w Val d’Isère. Sezon 1995/1996 zakończyła na piętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej i trzeciej w klasyfikacji kombinacji, za Austriaczką Anitą Wachter i Ingeborg Helen Marken z Norwegii. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, zajmując między innymi dziesiąte miejsce w kombinacji i trzynaste w slalomie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere wywalczyła dwa medale. Starty rozpoczęła od zajęcia szóstego miejsca w slalomie i piątego w gigancie. Następnie zdobyła brązowy medal w supergigancie, ulegając tylko Kostner i Gerg. Cztery dni później zajęła jedenaste miejsce w zjeździe, a na zakończenie wystartowała w kombinacji. Uzyskała piąty czas zjazdu i trzeci czas slalomu, co dało jej trzeci łączny wynik i kolejny brązowy medal. Tym razem lepsze okazały się Renate Götschl z Austrii oraz Katja Seizinger. W zawodach pucharowych kilkakrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 12 grudnia 1996 roku w Val d’Isère była najlepsza w supergigancie. Poza tym Niemka wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, dzięki czemu zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1996/1997, ustępując tylko Pernilli Wiberg ze Szwecji oraz Katji Seizinger. W tym samym sezonie wywalczyła także pierwszą w karierze Małą Kryształowa Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta, a w kombinacji była druga za Wiberg.

Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Gerg osiągnęła tam swój największy indywidualny sukces, zdobywając złoty medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Debory Compagnoni 0,60 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła najlepszy czas, co dało jej zwycięstwo, z przewagą 0,06 sekundy nad Włoszką. Następnie zdobyła brązowy medal w kombinacji, uzyskując siódmy czas w zjeździe i drugi czas w slalomie. Ostatecznie wyprzedziły ją dwie rodaczki: Katja Seizinger i Martina Ertl. Był to czwarty przypadek w historii igrzysk olimpijskich, kiedy całe podium w narciarstwie alpejskim zajęli reprezentanci jednego kraju (Austriacy w gigancie na ZIO 1956, Austriaczki w zjeździe na ZIO 1964 i Norwegowie w kombinacji na ZIO 1994). W Pucharze Świata ponownie była trzecia, trzecie miejsce zajęła także w slalomie, a w klasyfikacji kombinacji zwyciężyła. Na podium stawała dziesięć razy, z czego czterokrotnie zwyciężała: 28 listopada w Mammoth Mountain i 11 stycznia w Bormio wygrywała slalom, a 20 grudnia w Val d’Isère i 31 stycznia w Åre była najlepsza w kombinacji.

Najlepsze wyniki w zawodach pucharowych osiągnęła w sezonie 1998/1999, który ukończyła na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Alexandrą Meissnitzer. Na podium stawała ośmiokrotnie, zwyciężając trzy razy: 18 grudnia w Veysonnaz w zjeździe, dwa dni później w tej samej miejscowości w kombinacji oraz 2 stycznia 1999 roku w Mariborze w supergigancie. W klasyfikacji końcowej kombinacji była najlepsza, w zjeździe była czwarta, a w supergigancie szósta. Z mistrzostw świata w Vail w lutym 1999 roku wróciła bez medalu. Najlepsze rezultaty osiągnęła tam w supergigancie i kombinacji, obie konkurencje kończąc na czwartej pozycji. W supergigancie walkę o podium przegrała z Austriaczką Michaelą Dorfmeister o 0,09 sekundy, a w kombinacji z Florence Masnadą z Francji o 0,41 sekundy. Przed dwa kolejne sezony plasowała się poza najlepszą dwudziestką klasyfikacji generalnej. W tym czasie łącznie pięć razy plasowała się w czołowej trójce, w tym odniosła jedno zwycięstwo: 8 marca 2001 roku w Åre była najlepsza w zjeździe. Na rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego 2001 roku mistrzostwach świata w St. Anton wywalczyła brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Francuzka Régine Cavagnoud oraz Isolde Kostner.

Do światowej czołówki powróciła w sezonie 2001/2002, odnosząc cztery zwycięstwa: 15 grudnia w Val d’Isère i 25 stycznia w Cortina d’Ampezzo wygrywała supergiganty, a 11 i 12 stycznia w Saalbach-Hinterglemm była najlepsza w zjazdach. Poza tym kilkukrotnie plasowała się w najlepszej dziesiątce, w tym dwukrotnie stawała na podium. W klasyfikacji generalnej była czwarta podobnie jak w klasyfikacji zjazdu, a w klasyfikacji supergiganta zdobyła kolejną Małą Kryształowa Kulę. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w zjeździe. W walce o brązowy medal lepsza o 0,10 sekundy okazała się Renate Götschl. Na tych samych igrzyskach była też piąta w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończyła. Kolejne zwycięstwa odniosła 29 listopada 2002 roku w Aspen i 6 grudnia 2002 roku w Lake Louise, wygrywając odpowiednio supergiganta i zjazd. Poza tym na podium stanęła jeszcze dwukrotnie, a kolejne cztery prazy znalazła się w pierwszej dziesiątce. W efekcie w klasyfikacji generalnej sezonu 2002/2003 była tym razem czternasta, w zjeździe była szósta, a w supergigancie siódma. Na mistrzostwach świata w Sankt Moritz jej najlepszym wynikiem było czternaste miejsce w biegu zjazdowym.

Niemka startowała jeszcze przed dwa kolejne sezony, utrzymując miejsce w czołówce. Sezon 2003/2004 ukończyła na czwartej pozycji, a rok później była siódma. W tym czasie piętnaście razy stawała na podium, z czego cztery razy na najwyższym stopniu: 11 stycznia 2004 roku w Veysonnaz i 21 grudnia 2004 roku w Sankt Moritz była najlepsza w supergigancie, a 17 stycznia w Cortina d’Ampezzo i 4 grudnia 2004 roku w Lake Louise wygrywała biegi zjazdowe. W obu sezonach zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w supergigancie była kolejno czwarta i piąta. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się 10 marca 2005 roku w Lenzerheide, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Ostatni sukces osiągnęła na rozgrywanych w 2005 roku mistrzostwach świata w Bormio, gdzie wspólnie z Florianem Eckertem, Martiną Ertl, Andreasem Ertlem, Felixem Neureutherem i Moniką Bergmann zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. Indywidualnie była ósma w zjeździe i trzynasta w supergigancie. W 2005 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Niemiec, w tym złote w supergigancie w 1997 roku i zjeździe w 2005 roku. Gerg była żoną niemieckiego trenera Wolfganga Graßla, z którym ma dwójkę dzieci. Prowadzili razem hotel w jej rodzinnym Lenggries. W 2010 roku Graßl zmarł w wyniku zawału serca[1]. Od 2006 roku pracuje jako komentatorka zawodów narciarskich dla niemieckiej stacji ZDF.

Jej kuzynka, Annemarie, również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:22,15 +1,48 Stany Zjednoczone Diann Roffe
8. 21 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Kombinacja 3:05,16 +4,94 Szwecja Pernilla Wiberg
DNF 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:30,97 - Włochy Deborah Compagnoni
DNF 26 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Slalom 1:56,01 - Szwajcaria Vreni Schneider
10. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:18,02 +0,57 Stany Zjednoczone Picabo Street
9. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:29,89 +1,07 Niemcy Katja Seizinger
3. 17 lutego 1998 Japonia Nagano Kombinacja 2:40,74 +0,76 Niemcy Katja Seizinger
1. 19 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:32,40 - -
13. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:50,59 +5,30 Włochy Deborah Compagnoni
4. 12 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Zjazd 1:39,56 +0,93 Francja Carole Montillet
DNF2 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Kombinacja 2:43,28 - Chorwacja Janica Kostelić
5. 17 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:13,59 +0,40 Włochy Daniela Ceccarelli

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
19. 12 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,00 +2,00 Włochy Isolde Kostner
10. 19 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Kombinacja 3:19,68 +5,80 Szwecja Pernilla Wiberg
17. 22 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 2:10,74 +4,87 Włochy Deborah Compagnoni
13. 24 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Slalom 1:31,46 +3,37 Szwecja Pernilla Wiberg
6. 5 lutego 1997 Włochy Sestriere Slalom 1:43,88 +2,21 Włochy Deborah Compagnoni
14. 9 lutego 1997 Włochy Sestriere Gigant 2:39,19 +3,53 Stany Zjednoczone Hilary Lindh
3. 11 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:23,50 +0,14 Włochy Isolde Kostner
3. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:41,18 +2,24 Stany Zjednoczone Hilary Lindh
3. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Kombinacja 3:03,38 +0,08 Austria Renate Götschl
4. 3 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:20,53 +0,30 Austria Alexandra Meissnitzer
12. 7 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:48,20 +1,46 Austria Renate Götschl
4. 8 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 3:08,52 +0,86 Szwecja Pernilla Wiberg
DNF1 11 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:08,54 - Austria Alexandra Meissnitzer
DNF2 13 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:33,97 - Australia Zali Steggall
3. 29 stycznia 2001 Austria St. Anton Supergigant 1:23,44 +0,08 Francja Régine Cavagnoud
6. 6 lutego 2001 Austria St. Anton Zjazd 1:36,20 +0,82 Austria Michaela Dorfmeister
20. 3 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:27,48 +1,86 Austria Michaela Dorfmeister
14. 9 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:34,30 +0,86 Kanada Mélanie Turgeon
13. 30 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:17,64 +1,43 Szwecja Anja Pärson
8. 6 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:39,90 +1,42 Chorwacja Janica Kostelić
1. 13 lutego 2005 Włochy Bormio Drużynowo 26 pkt - -

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
14. 25 lutego 1992 Słowenia Maribor Zjazd 1:21,68 +1,43 Szwajcaria Céline Dätwyler
4. 26 lutego 1992 Słowenia Maribor Supergigant 1:20,66 +1,11 Niemcy Regina Häusl
18. 27 lutego 1992 Słowenia Maribor Gigant 1:56,37 +4,18 Niemcy Regina Häusl
15. 5 marca 1993 Włochy Montecampione Supergigant 1:39,23 +2,43 Włochy Isolde Kostner
10. 7 marca 1993 Włochy Montecampione Gigant 2:06,03 +2,75 Szwajcaria Karin Roten
1. 11 marca 1994 Stany Zjednoczone Lake Placid Supergigant 1:23,29 - -
4. 15 marca 1994 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:16,22 +1,45 Francja Laure Pequegnot

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Hiszpania Sierra Nevada – 6 lutego 1994 (supergigant)
  2. Francja Val d’Isère – 12 grudnia 1996 (supergigant)
  3. Stany Zjednoczone Mammoth Mountain – 28 listopada 1997 (slalom równoległy)
  4. Francja Val d’Isère – 20 grudnia 1997 (kombinacja)
  5. Włochy Bormio – 11 stycznia 1998 (slalom)
  6. Szwecja Åre – 31 stycznia 1998 (kombinacja)
  7. Szwajcaria Veysonnaz – 18 grudnia 1998 (zjazd)
  8. Szwajcaria Veysonnaz – 20 grudnia 1998 (kombinacja)
  9. Słowenia Maribor – 2 stycznia 1999 (supergigant)
  10. Szwecja Åre – 8 marca 2001 (zjazd)
  11. Francja Val d’Isère – 15 grudnia 2001 (supergigant)
  12. Austria Saalbach-Hinterglemm – 11 stycznia 2002 (zjazd)
  13. Austria Saalbach-Hinterglemm – 12 stycznia 2002 (zjazd)
  14. Włochy Cortina d'Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant)
  15. Stany Zjednoczone Aspen – 29 listopada 2002 (supergigant)
  16. Kanada Lake Louise – 6 grudnia 2002 (zjazd)
  17. Szwajcaria Veysonnaz – 11 stycznia 2004 (supergigant)
  18. Włochy Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 2004 (zjazd)
  19. Stany Zjednoczone Lake Louise – 4 grudnia 2004 (zjazd)
  20. Szwajcaria Sankt Moritz – 21 grudnia 2004 (supergigant)
  • 20 zwycięstw (8 supergigantów, 7 zjazdów, 3 kombinacje, 1 slalom i 1 slalom równoległy)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Mammoth Mountain – 9 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
  2. Austria St. Anton – 17 grudnia 1995 (kombinacja) – 3. miejsce
  3. Francja Val d’Isère – 2 lutego 1996 (supergigant) – 3. miejsce
  4. Austria Sölden – 1 grudnia 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  5. Austria Bad Kleinkirchheim – 12 stycznia 1997 (supergigant)
  6. Kanada Lake Louise – 30 listopada 1996 (zjazd) – 3. miejsce
  7. Austria Bad Kleinkirchheim – 11 stycznia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Szwajcaria Laax – 2 lutego 1997 (kombinacja) – 2. miejsce
  9. Stany Zjednoczone Mammoth Mountain – 7 marca 1997 (supergigant) – 2. miejsce
  10. Stany Zjednoczone Vail – 13 marca 1997 (supergigant) – 2. miejsce
  11. Kanada Lake Louise – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Francja Val d’Isère – 17 grudnia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Francja Val d’Isère – 18 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
  14. Włochy Bormio – 5 stycznia 1998 (slalom) – 2. miejsce
  15. Szwecja Åre – 29 stycznia 1998 (slalom) – 2. miejsce
  16. Szwajcaria Crans-Montana – 14 marca 1998 (slalom) – 3. miejsce
  17. Słowenia Maribor – 3 stycznia 1999 (slalom) – 2. miejsce
  18. Austria St. Anton – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  19. Austria St. Anton – 17 stycznia 1999 (kombinacja) – 2. miejsce
  20. Włochy Cortina d'Ampezzo – 21 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  21. Kanada Lake Louise – 27 listopada 1999 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Kanada Lake Louise – 28 listopada 1999 (supergigant) – 2. miejsce
  23. Francja Val d’Isère – 8 grudnia 1999 (supergigant) – 2. miejsce
  24. Szwajcaria Sankt Moritz – 18 grudnia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  25. Szwajcaria Lenzerheide – 2 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  26. Austria St. Anton – 7 marca 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  27. Włochy Cortina d'Ampezzo – 15 stycznia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  28. Austria Innsbruck – 1 marca 2003 (zjazd) – 3. miejsce
  29. Kanada Lake Louise – 5 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  30. Kanada Lake Louise – 7 grudnia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  31. Szwajcaria Sankt Moritz – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  32. Szwajcaria Veysonnaz – 10 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  33. Włochy Cortina d'Ampezzo – 14 stycznia 2004 (supergigant) – 3. miejsce
  34. Włochy Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 2004 (supergigant) – 3. miejsce
  35. Kanada Lake Louise – 3 grudnia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
  36. Włochy Santa Caterina – 6 stycznia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  37. Włochy Cortina d'Ampezzo – 16 stycznia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  38. Włochy San Sicario – 26 lutego 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  39. Szwajcaria Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hilde Gerg nimmt Abschied (niem.)
Mistrzynie olimpijskie w narciarstwie alpejskim w slalomie specjalnym

Mistrzowie świata w narciarstwie alpejskim drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hilde_Gerg&oldid=70323442”