Wendy Holdener – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wendy Holdener
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1993
Unteriberg

Klub

SC Drusberg

Wzrost

168 cm

Debiut w PŚ

23.10 2010, Sölden
(DNQ1 - gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

28.11 2010, Aspen
(18. miejsce - slalom)

Pierwsze podium w PŚ

10.03 2013, Ofterschwang (2. miejsce - slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 Drużynowo
srebro Pjongczang 2018 Slalom
srebro Pekin 2022 Superkombinacja
brąz Pjongczang 2018 Superkombinacja
brąz Pekin 2022 Slalom
Mistrzostwa świata
złoto Sankt Moritz 2017 Superkombinacja
złoto Åre 2019 Superkombinacja
złoto Åre 2019 Drużynowo
srebro Sankt Moritz 2017 Slalom
srebro Courchevel/Méribel 2023 Kombinacja
srebro Courchevel/Méribel 2023 Gigant równoległy
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Crans-Montana 2011 Kombinacja
srebro Crans-Montana 2011 Zjazd
srebro Québec 2013 Drużynowo
brąz Crans-Montana 2011 Gigant
Puchar Świata
2. miejsce
2017/2018
3. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
2017/2018
2. miejsce
2022/2023
3. miejsce
2015/2016
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2018/2019
Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2015/2016
Mała Kryształowa Kula
2017/2018
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2016/2017
3. miejsce
2018/2019
Strona internetowa

Wendy Holdener (ur. 12 maja 1993 w Unteribergu) – szwajcarska narciarka alpejska, pięciokrotna medalistka igrzysk olimpijskich, wielokrotna medalistka mistrzostw świata oraz czterokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Wendy Holdener zaprezentowała się 27 listopada 2008 roku podczas zawodów FIS Race w szwajcarskim Zinal. Zajęła wtedy 18. miejsce w slalomie. W 2010 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Mont Blanc, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w zjeździe. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Crans-Montana, zdobyła trzy medale: złoty w kombinacji, srebrny w zjeździe i brązowy w slalomie gigancie.

W Pucharze Świata zadebiutowała 23 października 2010 roku w austriackim Sölden, gdzie nie zakwalifikowała się do drugiego przejazdu w gigancie. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła miesiąc później, 28 listopada 2010 roku w amerykańskim Aspen, zajmując 18. pozycję w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy znalazła się 10 marca 2013 roku w Ofterschwang, zajmując drugie miejsce w slalomie. Na podium stanęły również Tina Maze ze Słowenii oraz Mikaela Shiffrin z USA. W marcu 2016 roku wywalczyła Małą Kryształową Kulę za superkombinację. W ostatnich zawodach tej konkurencji sezonu 2015/2016 wygrała w Lenzerheide i dzięki temu z czwartej lokaty awansowała na najwyższą w klasyfikacji generalnej superkombinacji. Tym samym zrzuciła z podium dotychczasową liderkę Marie-Michèle Gagnon. W tym samym sezonie zajęła też trzecie miejsce w slalomie. W obu tych klasyfikacjach Szwajcarka uplasowała się na trzeciej pozycji w sezonie 2016/2017. Kolejny sezon zakończyła na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej i klasyfikacji slalomu, ulegając tylko Shiffrin. Ponadto po raz drugi w karierze zwyciężyła też w klasyfikacji superkombinacji. Łącznie jedenaście razy stawała na podium zawodów w tym sezonie, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo. W sezonie 2018/2019 była trzecia w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacjach slalomu i superkombinacji. W drugiej z tych konkurencji była też druga w sezonie 2019/2020.

W 2011 roku wzięła udział w slalomie na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 29. miejsce w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Schladming była między innymi jedenasta w slalomie. Podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek nie ukończyła slalomu, zajęła jednak siedemnaste miejsce w gigancie. W międzyczasie wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, jednak nie ukończyła żadnej konkurencji. Pierwszy medal wśród seniorek zdobyła w 2017 roku, wygrywając superkombinację podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz. Wyprzedziła tam swą rodaczkę Michelle Gisin oraz Austriaczkę Michaelę Kirchgasser. Parę dni później wywalczyła również srebrny medal w slalomie, w którym lepsza była tylko Mikaela Shiffrin. Kolejne medale zdobyła na igrzyskach w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w zawodach drużynowych, była druga w slalomie oraz trzecia w superkombinacji. Kolejne dwa medale zdobyła na mistrzostwach świata w Åre w 2019 roku. Najpierw zwyciężyła w kombinacji, wyprzedzając na podium Petrę Vlhovą ze Słowacji i Norweżkę Ragnhild Mowinckel. Następnie wspólnie z Aline Danioth, Danielem Yule i Ramonem Zenhäusernem zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. Z mistrzostw świata w Cortinie d'Ampezzo wróciła bez medalu. Dwukrotnie była blisko podium: w slalomie i zawodach drużynowych zajmowała czwarte miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku zajęła drugie miejsce w superkombinacji, rozdzielając Michelle Gisin i Włoszkę Federicę Brignone. Zdobyła tam także brązowy medal w slalomie, w którym uplasowała się za Vlhovą i Austriaczką Kathariną Liensberger. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobyła srebrne medale w kombinacji i gigancie równoległym.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gigant 2:36,87 — Słowenia Tina Maze
DNF1 21 lutego 2014 Rosja Soczi Slalom 1:44,54 — Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
9. 15 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant 2:20,02 +1,25 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
2. 16 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Slalom 1:38,63 +0,05 Szwecja Frida Hansdotter
3. 22 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Superkombinacja 2:20,90 +1,44 Szwajcaria Michelle Gisin
1. 24 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Drużynowo - - -
9. 7 lutego 2022 Pekin Gigant 1:55,69 +1,63 Szwecja Sara Hector
3. 9 lutego 2022 Pekin Slalom 1:44,98 +0,12 Słowacja Petra Vlhová
2. 17 lutego 2022 Pekin Superkombinacja 2:25,67 +1,05 Szwajcaria Michelle Gisin

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
29. 17 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Gigant 2:20,54 +5,26 Słowenia Tina Maze
DNF2 19 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Slalom 1:45,79 - Austria Marlies Schild
26. 14 lutego 2013 Austria Schladming Gigant 2:08,06 +5,57 Francja Tessa Worley
11. 16 lutego 2013 Austria Schladming Slalom 1:39,85 +1,77 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
17. 12 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 +3,54 Austria Anna Fenninger
DNF2 14 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Slalom 1:38,48 - Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
1. 10 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Superkombinacja 1:58,88 - -
2. 18 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:37,27 +1,64 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
14. 5 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:04,89 +1,10 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
1. 8 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 2:02,13 - -
1. 12 lutego 2019 Szwecja Åre Drużynowo - - -
15. 14 lutego 2019 Szwecja Åre Gigant 2:01,97 +2,70 Słowacja Petra Vlhová
17. 16 lutego 2019 Szwecja Åre Slalom 1:57,05 +2,26 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
DNF1 15 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:07,22 - Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
7. 16 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant równoległy - - Włochy Marta Bassino
Austria Katharina Liensberger
4. 17 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Zawody drużynowe - -  Norwegia
8. 18 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant 2:30,66 +1,68 Szwajcaria Lara Gut-Behrami
4. 20 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Slalom 2:30,66 +2,34 Austria Katharina Liensberger
2. 6 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Kombinacja 1:57,47 +1,62 Włochy Federica Brignone
5. 14 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Drużynowo - -  Stany Zjednoczone
2. 15 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Gigant równoległy - - Norwegia Maria Therese Tviberg
18. 17 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Gigant 2:07,13 +2,32 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin
DNF2 18 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Slalom 1:43,15 - Kanada Laurence St. Germain

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
31. 31 stycznia 2010 Francja Region Mont Blanc Supergigant 1:32,21 +2,28 Francja Marine Gauthier
36. 1 lutego 2010 Francja Region Mont Blanc Slalom 1:34,47 +7,42 Niemcy Christina Geiger
5. 4 lutego 2010 Francja Region Mont Blanc Zjazd 1:20,89 +1,26 Francja Jéromine Géroudet
41. 5 lutego 2010 Francja Region Mont Blanc Gigant 1:38,34 +4,36 Norwegia Mona Løseth
15. 5 lutego 2010 Francja Region Mont Blanc Kombinacja 38,85 pkt ? Norwegia Mona Løseth
2. 1 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 1:32,11 +0,34 Norwegia Lotte Smiseth Sejersted
3. 2 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:28,27 +1,17 Szwecja Sara Hector
4. 3 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:40,32 +1,71 Austria Jessica Depauli
1. 5 lutego 2011 Szwajcaria Crans-Montana Kombinacja ? - -
5. 21 lutego 2013 Kanada Québec Slalom 1:52,10 +0,81 Szwecja Magdalena Fjällström
14. 22 lutego 2013 Kanada Québec Gigant 2:22,23 +2,18 Austria Lisa-Maria Zeller
2. 23 lutego 2013 Kanada Québec Drużynowo - -  Szwecja

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Szwecja Sztokholm – 23 lutego 2016 (slalom równoległy)
  2. Szwajcaria Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja)
  3. Szwajcaria Lenzerheide – 26 stycznia 2018 (superkombinacja)
  4. Stany Zjednoczone Killington – 27 listopada 2022 (slalom)
  5. Włochy Sestriere – 11 grudnia 2022 (slalom)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Niemcy Ofterschwang – 10 marca 2013 (slalom) – 2. miejsce
  2. Austria Innsbruck – 29 grudnia 2014 (slalom) – 3. miejsce
  3. Austria Lienz – 29 grudnia 2015 (slalom) – 2. miejsce
  4. Andora Soldeu – 28 lutego 2016 (superkombinacja) – 2. miejsce
  5. Słowacja Jasná – 6 marca 2016 (slalom) – 2. miejsce
  6. Finlandia Levi – 12 listopada 2016 (slalom) – 2. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Killington – 27 listopada 2016 (slalom) – 3. miejsce
  8. Włochy Sestriere – 11 grudnia 2016 (slalom) – 3. miejsce
  9. Austria Semmering – 29 grudnia 2016 (slalom) – 3. miejsce
  10. Słowenia Maribor – 8 stycznia 2017 (slalom) – 2. miejsce
  11. Austria Flachau − 10 stycznia 2017 (slalom) – 3. miejsce
  12. Finlandia Levi − 11 listopada 2017 (slalom) – 3. miejsce
  13. Austria Lienz – 28 grudnia 2017 (slalom) – 2. miejsce
  14. Norwegia Oslo – 1 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  15. Chorwacja Zagrzeb – 3 stycznia 2018 (slalom) – 2. miejsce
  16. Słowenia Kranjska Gora – 7 stycznia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  17. Szwajcaria Lenzerheide − 28 stycznia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  18. Szwecja Sztokholm – 30 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 2. miejsce
  19. Szwajcaria Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 3. miejsce
  20. Niemcy Ofterschwang – 10 marca 2018 (slalom) – 2. miejsce
  21. Szwajcaria Sankt Moritz – 9 grudnia 2018 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  22. Austria Semmering – 29 grudnia 2018 (slalom) – 3. miejsce
  23. Norwegia Oslo – 1 stycznia 2019 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  24. Chorwacja Zagrzeb – 5 stycznia 2019 (slalom) – 3. miejsce
  25. Słowenia Maribor – 2 lutego 2019 (slalom) – 3. miejsce
  26. Szwajcaria Crans Montana – 24 lutego 2019 (superkombinacja) – 3. miejsce
  27. Czechy Szpindlerowy Młyn – 9 marca 2019 (slalom) – 2. miejsce
  28. Andora Soldeu – 16 marca 2019 (slalom) – 2. miejsce
  29. Finlandia Levi – 23 listopada 2019 (slalom) – 2. miejsce
  30. Francja Courchevel – 17 grudnia 2019 (gigant) – 3. miejsce
  31. Austria Altenmarkt – 12 stycznia 2020 (superkombinacja) – 2. miejsce
  32. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 2020 (supergigant) – 3. miejsce
  33. Słowenia Kranjska Gora – 15 lutego 2020 (gigant) – 3. miejsce[1]
  34. Słowenia Kranjska Gora – 16 lutego 2020 (slalom) – 2. miejsce
  35. Austria Flachau – 12 stycznia 2021 (slalom) – 3. miejsce
  36. Słowacja Jasná – 6 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  37. Szwecja Åre – 13 marca 2021 (slalom) – 3. miejsce
  38. Stany Zjednoczone Killington – 28 listopada 2021 (slalom) – 3. miejsce
  39. Słowenia Maribor – 9 stycznia 2022 (slalom) – 2. miejsce
  40. Finlandia Levi – 20 listopada 2022 (slalom) – 2. miejsce
  41. Czechy Szpindlerowy Młyn – 28 stycznia 2023 (slalom) – 3. miejsce
  42. Szwecja Åre – 11 marca 2023 (slalom) – 2. miejsce
  43. Stany Zjednoczone Killington – 26 listopada 2023 (slalom) – 3. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ex aequo z Metą Hrovat

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w kombinacji
Mistrzowie świata w narciarstwie alpejskim drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wendy_Holdener&oldid=72472221”